De eerste echte dag Zuid-Afrika zit er bijna op. Na een zeer voorspoedige overstap verliep ook de vlucht van Doha naar Johannesburg (of Joburg volgens de Zuid-Afrikaners) prima. We hebben zelfs maar liefst 4 uurtjes geslapen (leve de slaappil). De douane voorziet ons paspoort van een stempel en we zijn binnen.
Goed om ook de koffers weer te zien. Direct na de uitgang zien we meteen onze gids voor vandaag. Ik haal de van tevoren bestelde SIM-kaart op zodat we tegen lokaal tarief kunnen bellen en internetten.
Het is nu ongeveer half twaalf en we rijden direct naar ons guesthouse. Het is een kleinschalig guesthouse (7 kamers) in een van de betere buurten van JoBurg. Nadat we onze bagage gedropt hebben kleden we ons om: snel wat luchtigers want het is al bijna 30 graden.
We hebben een in de middag een tour gepland door Soweto (South WestTownship) en een bezoek aan het apartheidsmuseum. Onze gids vertelt honderd uit en we krijgen al een aardige indruk van de problemen van de township. Het is niet zo dat er alleen maar krotten staan. Het zijn over het algemeen redelijke huisjes, alleen erg klein. Onze gids woont ook in Soweto. Er zijn echter ook illegale gebieden waar de huisjes uit palen met golfplaten bestaan en waar het verschil met een ouderwetse vuilnisbelt niet waarneembaar is.
We lunchen in een keurig restaurant(je) in Soweto. De “ober” is een groot voetbalfan en is zeer ontdaan van het nieuws dat we niet naar het WK gaan. Hij herinnert ons nog even fijntjes aan de prestaties van Oranje op het WK hier.
We krijgen tijdens de lunch gezelschap van nog een gids met een Duitse toerist. Om onduidelijke redenen sluit onze Duitse vriend aan maar daarna ontstaat er wat onduidelijkheid wie waar naar toe gaat. Na een aantal wisselingen rijden wij bij het Hector Pieterson (op twaalfjarige leeftijd willekeurig slachtoffer van politie ingrijpen bij studentenprotest) memorial uiteindelijk met de andere gids naar het apartheidsmuseum maar eerst rijden we nog een aantal speciale plaatsen in Soweto. Zo rijden we o.a. langs de voormalige woonhuizen van o.a Nelson Mandela en Winnie (toen nog) Mandela. Van de huizen zelf is nauwelijks iets te zien. Je ziet alleen een muur met prikkeldraad erop. Dat geldt voor bijna alle wat betere huizen.
We krijgen nog veel meer informatie over JoBurg. Als we gaan tanken zien we een pinautomaat en enthousiast loop ik er op af. De gids geeft echter eerst een lesje “hoe overleef ik een ATM”. Het komt er op neer dat hij mij zeer scherp inde gaten houdt en met name de mensen in de omgeving en hun gedrag. Bij twijfel: transactie onmiddellijk afbreken.
Uiteindelijk halen we toch de benodigde flappen binnen.
Om half 4 arriveren we bij het apartheidsmuseum. Bij het binnengaan worden we meteen geconfronteerd met een apartheidservaring. Josee heeft een kaartje voor “niet-blanken” en ik heb een kaartje voor “blanken”. We gaan dus door een aparte ingang naar binnen, gescheiden door een groot hek. Heel aparte ervaring. Verdere details rondom de apartheid zal ik jullie besparen. Onvoorstelbaar wat er allemaal gebeurd is en nog niet zo heel lang geleden.....
Aan het eind van de middag rijden we weer naar ons guesthouse waar we ook gedineerd hebben. Een soort van fish and chips met bijgerechten. Het is geen culinair hoogstandje maar smaakt prima op de veranda van de guesthouse. Daar drinken we nu het restantje van onze fles wijn op........
Morgen rijden we richting het oosten, als de huurauto tenminste volgens afspraak in de guesthouse afgeleverd wordt.
Niet zo gek als Surinaamse
BeantwoordenVerwijderen