Dag 11 Inbraak in de lodge

Zaterdag 28 oktober

Vandaag de hele dag op stap met Sepo, maar we mogen hem ook Eddy noemen. Die tweede naam heeft hij te danken aan zijn gelijkenis met Eddy Murphy. Zowel in uiterlijk als in gedrag en humor. Hij loopt soms een beetje over van enthousiasme maar heeft veel plezier in zijn werk en het omgaan met andere mensen. Ook hij gooit er om de haverklap een “halleluja” uit. Om 5 uur rijden we met nog een Duits koppels (op huwelijksreis) in de safari auto naar Hluluwe-imfolozi Park. Dit is nog een klein uurtje rijden. De auto heeft alleen een vast dak en is aan de zijkanten dus open. Een zijkant wordt met een doek dichtgemaakt maar tijdens de rit van drie kwartier krijgen we het redelijk koud. Ook de deken kan niet alles tegenhouden. We zijn dan ook blij als we bij de gate van het park komen. Sepo gaat betalen en wij gaan nog even naar de wc.

Hoewel we hoge verwachtingen hebben zien we ook vandaag geen grote katachtigen. Het zit ons wat dat betreft niet mee. Iedereen die we spreken hebben luipaarden en cheeta’s gezien maar wij nog niet een. We kunnen gelukkig wel genieten van het meer dan prachtige park. We zien wel veel dieren maar vooral dieren die we deze vakantie al vaker gezien hebben. Wel zien we veel gieren die we eerder nog niet veel gezien hebben. Voor het ontbijt worden de koelboxen uit de auto gehaald. Sandwiches, worstjes, eitjes, yoghurt, koffie, fruit, muffins. Niet slecht voor een ontbijt in de natuur.

Op enig moment is er een groep gieren druk in de weer. De rangers zien dat er iets gaande is. Er moet een kill in de buurt zijn geweest. Uiteindelijk wordt er een groep wild dogs door een ranger waargenomen. Ze zitten helaas echter vrij ver weg. We kunnen paar keer een glimp van de wilde honden opvangen. Daar zullen we het mee moeten doen. In de tussentijd is het gaan regenen en nu krijgen we het echt serieus koud. Wel krijgen we weer veel neushoorns te zien. Een aantal ook weer zeer dichtbij.

Als we stoppen voor de lunch komt de houtskool uit de auto en is het tijd voor een bush braai. Sepo heeft binnen no-time de braai aan de gang en komen de runderlappen en de worsten uit de koelboxen. Daarnaast een Griekse salade en aardappelsalade.

Op de picknickplaats zijn 2 dames die o.a. zorgen dat de houtskool wordt opgeruimd als deze afgekoeld is. Zodoende kan de volgende weer een schone braai gebruiken. Handig systeem! Omdat ook de zon af en toe een klein beetje doorkomt worden we ook weer opgewarmd. Het zal gelukkig niet mer regenen.

Om 2 uur rijden we weer richting St.Lucia. Tijdens de rit moeten we nog wat koeien ontwijken. In St.Lucia zien we zelfs wat blauwe lucht.

Als we bij de lodge aankomen worden we door buurman Evert aangesproken en hij zegt dat we bezoek gehad hebben. We hadden vanochtend een raampje een beetje open laten staan en daar hebben de apen dankbaar gebruik van gemaakt. Ze hebben zich tegoed gedaan aan een pak crackers en een tros bananen. Gelukkig waren het geen eksters en hebben ze niet onze bling-bling meegenomen.

Na thuiskomst hebben we de huurauto uitgemest. Morgen moeten we deze in Durban inleveren voordat we op het vliegtuig stappen. Hopelijk verwachten ze niet dat we de auto schoon inleveren. Zowel de binnenkant als de buitenkant zien er niet uit....

Morgen dus weer een stevige reisdag. Eerst 2,5 uur met de auto. Dan 1,5 uur vliegen en dan nog 2 uurtjes met de auto. Dan gaat onze vakantie dus verder aan de andere kant van Zuid-Afrika. Eerst aan de Oostkaap en daarna de Westkaap.

We wandelen rond etenstijd naar het centrum en maken een foto van het bord met de waarschuwing voor nijlpaarden die door de straat lopen. We eten bij Reef and Dune voor de verse vis. We kiezen voor the catch of the day, Josee een dorade en ik zelf ook een witvis waarvan ik de naam niet kan reproduceren. 

Terwijl ons toetje (banaan-toffee pie, oftewel banoffi pie) arriveert ontstaat er wat commotie in de hoofdstraat. Net terwijl we ons afvragen hoe serieus we de waarschuwing voor nijlpaarden in de hoofdstraat moeten nemen loopt er een nijlpaard door de hoofdstraat. Doodgemoedereerd graast hij de grasberm kaal en loopt de straat in waardoor wij straks naar de lodge moeten lopen! Ook door de schijnwerper van een voorbijkomende safari auto laat hij zich niet afschrikken en loopt en graast rustig verder. 

Het wandelingetje naar onze lodge, zo’n half uur later wordt dus extra spannend. We zien hem echter niet meer en we bereiken veilig onze lodge. Waarschijnlijk is de hippo het grasveld in het parkje aan het maaien.

Al met al weer een bewogen dagje.......