Dag 14 Into the Karoo

Dinsdag 31 oktober

Bij het ontbijt zien we een aantal frêle kamermeisjes sjouwen met de koffers van de Nederlandse groep. Ongegeneerd laten sommigen de meisjes sjouwen terwijl ze zelf bijna met lege handen naar de bus gaan. Als we na het ontbijt de auto in gaan laden zien we dat deze helemaal is volgescheten door de ibissen die hier in de bomen zitten. Josee haalt het ergste er met een stokje vanaf en de ruitenwisser met sproeier moet de rest doen. Het is nog niet optimaal maar het moet maar even. 

We stoppen even bij de Bloukrans brug. Dit is de hoogste bungee jump van een brug ter wereld. De hoogte is 216 meter. Hoewel de prijs best meevalt zien we er toch van af. Het kost teveel tijd ;-) We zien er een aantal naar beneden komen en we hebben ook nog een mooi uitzicht op de vallei.

In  Plettenberg gooien we de tank vol. Niet omdat we benzine nodig hebben maar omdat ze dan meteen de ramen wassen. De mannetjes bij de pomp staan al enthousiast te springen als we komen. Uiteindelijk gooit er een de tank vol en zijn er 3 mannetjes bezig om alle ramen weer helemaal schoon te krijgen. Dat doen ze met veel enthousiasme en plezier. We geven ze een mooie fooi. Zij blij, wij blij.

Aan de baai in Plettenberg drinken we een kopje koffie en een smoothie. Het is al heel vroeg heel warm aan het worden. We zien vlakbij een groep dolfijnen patrouilleren evenwijdig aan het strand. Bij Plettenburg staan er gigantische mooie, grote en dure huizen maar een paar honderd meter verder ook heel veel kleine krotjes met golfplaten daken of zelfs zonder. Zuid-Afrika is een land van contrasten.

De route die we rijden is de zgn. tuinenroute. Mooie route met vele mooie uitzichten. Bij Knysna zien we de gevolgen van ernstige bosbranden eerder dit jaar. Grote stukken bos zijn daarbij verloren gegaan. Een triest gezicht.

Bij George gaan we uiteindelijk de N2 af en het binnenland in. Via de Outeniqua pas rijden we richting Oudtshoorn. Het landschap is nu snel aan het veranderen. We zitten nu in de Karoo. Het is een beetje vergelijkbaar met de outback van Australië: warm, rood, droog, stoffig. 

In Oudtshoorn lunchen we bij Smitswinkel. Dit is een winkel, restaurant maar evengoed een museum met o.a. oude auto’s, motoren, miniatuurauto’s, flipperkasten etc.

We eten een heerlijke boboti en vervolgen onze route naar de Madi-Madi Karoo lodge. Buiten is het inmiddels bijna niet meer te harden. Het is zo’n 40 graden. We rennen bijna naar de auto om zo snel mogelijk van de airco te genieten.

In kilometers is het niet meer zo heel ver maar het gaat toch nog een poosje duren voor we er zijn. In de eerste plaats omdat er over een lengte van zo’n 15 km aan de weg wordt gewerkt waarbij er maar een rijstrook is voor twee verkeersstromen. Via borden wordt in het Afrikaans gevraagd om asseblief geduldig te wese voor een wagperiode van 10 minuten. Dit hebben we 2x na elkaar.

Na de afslag Dysseldorp krijgen we ongeveer 10 km gravelroad in een onwerkelijk landschap voor de kiezen. De stenen vliegen ons om de oren. Hopelijk niet al te veel deuken in de huurauto.

Na deze gravelroad staan we dan voor de gate van de Madi-Madi Lodge. Deze is echter gesloten. Via de intercom komt er geen contact tot stand. Gelukkig hebben we hier nog bereik met de telefoon en ik bel met de lodge. Ze zullen de gate open doen. Na een paar minuten is de gate nog steeds gesloten en ik bel nog een keer. Ze gaan het nog een keer proberen. Deze keer lukt het wel. De gate gaat open. Vanaf dit punt moeten we nog een keer 10 km over een onverharde weg rijden naar de lodge. Het is moeilijk voor te stellen dat er straks een lodge zichtbaar wordt in dit steeds desolater worden landschap. Uiteindelijk zijn we dan bij de lodge, een oase in een prachtig landschap.

De rivier staat helemaal droog want het heeft hier al lange tijd niet serieus geregend. De paarden, zebra’s, waterbucks en impala’s lopen in de rivierbedding heen en weer naar de waterhole. Er zijn nu wel wat dreigende luchten dus men hoopt dat daar wat regen uit valt. Uiteindelijk blijft het beperkt tot wat druppels.

We worden zeer vriendelijk ontvangen met een drankje en alle uitleg over ontbijt, lunch en diner en over alle mogelijke activiteiten. Vanavond maar eens kijken wat we morgen gaan doen. Misschien gaan we wel paardrijden :-)

Eerst even een kopje thee op ons balkon en daarna een beetje opfrissen. Het is inmiddels wel lekker afgekoeld. Om 19 uur kunnen we dineren.

We verkeren in Duits gezelschap: een familie van 4 en nog 2 koppels. Soms probeert men wat Engels te spreken maar dat gaat ze niet zo goed af en dus vervallen ze automatisch naar Duits. Dus passen wij ons maar zo goed mogelijk aan. Behalve Engels kunnen we deze vakantie dus ook ons Duits ophalen.

Het eten is voortreffelijk: gebonden groentesoep met eigen gemaakt brood, carpaccio van steenbok, lam of kip-curry als hoofdgerecht en malva met vanillesaus toe. Uiteraard vergezeld met een lekker glaasje Sauvignon Blanc en koffie en thee toe.

Voor morgenochtend 6 uur hebben we de ochtendsafari geboekt en om 13 uur gaan we paardrijden! Hopelijk kunnen we daarna lekker in/bij het zwembad liggen......

Gereden km: 250

Dag 13 Hiken in Tsitsikamma NP

Maandag 30 oktober

Na een redelijk goede nacht zijn we natuurlijk wel op tijd wakker. Vandaag willen we actief zijn in het Tsitsikamma NP. De ingang van dit park is op slechts enkele km van onze lodge. Met de wild card hebben we weer gratis toegang maar moeten natuurlijk nog wel een formulier invullen. We zijn mooi op tijd dus de parkeerplaats is nog bijna leeg. De populairste wandeling hier is die naar de Suspension bridge. Die gaan we dus als eerste doen. Na de Capilano Suspension bridge in Vancouver draait Josee hier haar hand ook niet voor om. Ze laat zich zelfs op de foto zetten halverwege de brug. Deze is ook wel wat minder hoog dan die in Canada. Ook de twee ander hangbruggen steekt Josee lachend over....

Terwijl we teruglopen naar de parkeerplaats zien we de eerste walvissen met ons meezwemmen langs de kust. We zullen er vandaag nog een stuk of 10 zien!

We komen ook nog een hele familie klipdassies tegen. Na een bakje koffie en een ijsje (onze eerste buiten het diner om) gaan we nog een trail lopen: de Blue Duiker trail. Een wandeling van ongeveer 2,5 uur. Het eerste en laatste stuk zijn interessant vanwege de uitzichten over de zee. Het middenstuk is niet super spectaculair op een waterval en mooie geelhout bomen na. Terwijl we langs de camping aan het water teruglopen naar de auto zien we nog diverse walvissen. Als we bij de auto aankomen is het inmiddels flink druk geworden. Ook bij de toegangspoort staat nog een flinke rij auto’s om de papier in te vullen om het park binnen te gaan.

Voor we naar onze lodge gaan rijden we nog langs de kloof bij de Storms rivier vlakbij onze lodge. Het is een gigantisch diepe kloof. In de diepte zien we de Storms rivier. 

Het is vandaag een heerlijke dag. Lekker zonnetje en niet al te warm. We weten niet precies hoe warm het is. Onze auto, een Toyota Etios, is een prima auto maar heeft tot groot verdriet van Josee geen buitentemperatuur aanduiding. Het voelt in ieder geval warm genoeg om onszelf te trakteren op een halve middag bij het zwembad. Morgen schijnt het weer richting 35-40 graden te gaan.

Na een bakje thee nemen we plaats bij het zwembad en we blijven daar tot de zon bijna ondergaat. Koud biertje erbij en een zakje billtong. Het lijkt wel vakantie.

Omdat het gisteren vrij druk was in het restaurant bij onze lodge zoeken we een alternatief voor vanavond. Er is niet veel meer dan een hamburger restaurant. Als het echter bijna etenstijd is zien we dat het restaurant veel rustiger is dan gisteravond. De 2 grote groepen die er gisteren waren zijn er nu niet meer. We besluiten dus toch in het restaurant “de oude Martha” te eten want gisteren hebben we hier heerlijk gegeten. Vanavond eten we calamaris en lamb chops (Bert) en Griekse salade en hake (Josee) met een heerlijke Sauvignon Blanc erbij. Na de koffie/thee houden we het voor gezien. De amarula slaan we vanavond over.

Morgen weer op verplaatsing, naar Oudtshoorn. Ongeveer 245 km dus alle tijd....

Gereden km: 40

Dag 12 Van oost naar west

Zondag 29 oktober

Gelukkig hebben we vannacht niet gedroomd van nijlpaarden die ons achterna zaten. Uiteraard wel op tijd wakker. We zijn dus ruim voor het ontbijt klaar met het gereed maken van de bagage. Deze hebben we een beetje moeten herverdelen. Van Qatar Airways mochten de koffers 30 kg wegen en voor deze nationale vlucht van South African Airways 20 kg. We proppen het handbagage koffertje van Josee vol met zware spullen en gaan deze inchecken als extra koffer. Dat kost slechts 15 euro. Dan moet het allemaal precies kunnen. Zonder weegschaal is het een beetje gokken. 

Vandaag dus een transportdag: auto-vliegtuig-auto. Vanochtend nog een praatje gemaakt met de buurman. Buurman Evert blijkt overigens Jaap te heten en zijn achternaam is niet Ten Napel. Hij heeft de gelijkenis overigens wel eens meer gehoord. Hij lijkt er sterk op, zowel qua uiterlijk als qua stemgeluid. Hij komt ook uit dezelfde regio en zijn accent is dus ook hetzelfde. Zelf vermoed ik nog steeds dat hij under cover wil blijven.

We zijn ruim op tijd op het King Shaka AirPort. Met name omdat er weinig stops onderweg mogelijk zijn. Slechts een keer hebben we de kans om een kopje koffie te drinken bij een benzinestation. De overige stops zijn voor het 3x betalen van tol: 2,50+0,60+0,60 euro!

Op het vliegveld gooien we eerst de huurauto vol benzine alvorens we deze droppen. Gelukkig zijn ze niet boos dat hij erg smerig wordt afgeleverd. Ze zijn waarschijnlijk wel wat gewend. Er worden geen beschadigingen aangetroffen en we kunnen dus meteen door naar de vertrekhal. Daar eerst maar de bagage droppen. We checken dus een koffer extra in en ik sta al klaar met mn portemonnee. De dame lacht vriendelijk en geeft aan dat ik niet hoef bij te betalen voor de extra koffer. Dat soort flexibiliteit hoor je toch niet vaak meer in de vliegtuigwereld.......

Bij de vertrekhal krijgen we nog een dans-/muziek optreden van een Zulu groep. We zitten in Zulu land: KwaZulu-Natal. Onze gids Eddy/Sepo was(is) ook een echte Zulu.

King Shaka is een groot modern vliegveld maar lekker overzichtelijk en heerlijk rustig overal.

Totaal gereden met onze Hyundai Tucson: 1890 km

De vlucht verloopt zeer soepel. We vertrekken op tijd en komen zelfs iets eerder dan gepland aan. Het is een klein vliegtuig met slechts 50 plaatsen. We krijgen in die 1,5 zelfs nog iets te eten en te drinken aan boord. Bin aankomst zijn de koffers er ook al heel snel. Het ophalen van de huurauto kost even wat meer tijd maar mooi op tijd rijden  we weg richting Storms Rivier. We kunnen bijna continu 120 km/uur rijden dus we zijn ruim voor donker op onze bestemming. Het is hier ook veel later (ca. een uur) donker dan in het oosten. Misschien morgen uitslapen als het iets langer donker blijft?

De Tsitsikamma Village Inn is een koloniaal gebouwencomplex uit de 19e eeuw. Een hoofdgebouwen een groot aantal kleine bijgebouwtjes die zijn veranderd in lodges. Het ziet er allemaal charmant uit.

We hebben een tafel in het restaurant gereserveerd maar als we daar aankomen staat onze naam niet op de lijst. Ze willen ons toch tevreden stellen en er wordt een tafel van buiten naar binnen gebracht. Hoewel het vandaag mooi weer was en lekker warm is het te koud om buiten te eten. We eten slakken, salade en gegrilde koedoe. Dit beest is niet alleen prachtig om te zien maar ook heerlijk van smaak. Het is een heerlijk biefstukje. We drinken ook een heerlijk flesje Sauvignon Blanc. Deze fles kost in het restaurant 70 Rand, dat is ongeveer 4,5 euro!

In totaal eten we voor 600 (nog geen 40 euro) Rand een voorgerecht, hoofdgerecht, fles wijn, koffie/thee en fooi. 

Na het eten drinken we nog een (dubbele) amarula in de bar waar we ook Max Verstappen de leiding zien nemen in de Grand Prix van Mexico.

Voor ons doen gaan we zeer laat slapen. Het is inmiddels al bijna half elf!!

Morgen het Tsitsikamma NP in om lekker te gaan wandelen.

Dag 11 Inbraak in de lodge

Zaterdag 28 oktober

Vandaag de hele dag op stap met Sepo, maar we mogen hem ook Eddy noemen. Die tweede naam heeft hij te danken aan zijn gelijkenis met Eddy Murphy. Zowel in uiterlijk als in gedrag en humor. Hij loopt soms een beetje over van enthousiasme maar heeft veel plezier in zijn werk en het omgaan met andere mensen. Ook hij gooit er om de haverklap een “halleluja” uit. Om 5 uur rijden we met nog een Duits koppels (op huwelijksreis) in de safari auto naar Hluluwe-imfolozi Park. Dit is nog een klein uurtje rijden. De auto heeft alleen een vast dak en is aan de zijkanten dus open. Een zijkant wordt met een doek dichtgemaakt maar tijdens de rit van drie kwartier krijgen we het redelijk koud. Ook de deken kan niet alles tegenhouden. We zijn dan ook blij als we bij de gate van het park komen. Sepo gaat betalen en wij gaan nog even naar de wc.

Hoewel we hoge verwachtingen hebben zien we ook vandaag geen grote katachtigen. Het zit ons wat dat betreft niet mee. Iedereen die we spreken hebben luipaarden en cheeta’s gezien maar wij nog niet een. We kunnen gelukkig wel genieten van het meer dan prachtige park. We zien wel veel dieren maar vooral dieren die we deze vakantie al vaker gezien hebben. Wel zien we veel gieren die we eerder nog niet veel gezien hebben. Voor het ontbijt worden de koelboxen uit de auto gehaald. Sandwiches, worstjes, eitjes, yoghurt, koffie, fruit, muffins. Niet slecht voor een ontbijt in de natuur.

Op enig moment is er een groep gieren druk in de weer. De rangers zien dat er iets gaande is. Er moet een kill in de buurt zijn geweest. Uiteindelijk wordt er een groep wild dogs door een ranger waargenomen. Ze zitten helaas echter vrij ver weg. We kunnen paar keer een glimp van de wilde honden opvangen. Daar zullen we het mee moeten doen. In de tussentijd is het gaan regenen en nu krijgen we het echt serieus koud. Wel krijgen we weer veel neushoorns te zien. Een aantal ook weer zeer dichtbij.

Als we stoppen voor de lunch komt de houtskool uit de auto en is het tijd voor een bush braai. Sepo heeft binnen no-time de braai aan de gang en komen de runderlappen en de worsten uit de koelboxen. Daarnaast een Griekse salade en aardappelsalade.

Op de picknickplaats zijn 2 dames die o.a. zorgen dat de houtskool wordt opgeruimd als deze afgekoeld is. Zodoende kan de volgende weer een schone braai gebruiken. Handig systeem! Omdat ook de zon af en toe een klein beetje doorkomt worden we ook weer opgewarmd. Het zal gelukkig niet mer regenen.

Om 2 uur rijden we weer richting St.Lucia. Tijdens de rit moeten we nog wat koeien ontwijken. In St.Lucia zien we zelfs wat blauwe lucht.

Als we bij de lodge aankomen worden we door buurman Evert aangesproken en hij zegt dat we bezoek gehad hebben. We hadden vanochtend een raampje een beetje open laten staan en daar hebben de apen dankbaar gebruik van gemaakt. Ze hebben zich tegoed gedaan aan een pak crackers en een tros bananen. Gelukkig waren het geen eksters en hebben ze niet onze bling-bling meegenomen.

Na thuiskomst hebben we de huurauto uitgemest. Morgen moeten we deze in Durban inleveren voordat we op het vliegtuig stappen. Hopelijk verwachten ze niet dat we de auto schoon inleveren. Zowel de binnenkant als de buitenkant zien er niet uit....

Morgen dus weer een stevige reisdag. Eerst 2,5 uur met de auto. Dan 1,5 uur vliegen en dan nog 2 uurtjes met de auto. Dan gaat onze vakantie dus verder aan de andere kant van Zuid-Afrika. Eerst aan de Oostkaap en daarna de Westkaap.

We wandelen rond etenstijd naar het centrum en maken een foto van het bord met de waarschuwing voor nijlpaarden die door de straat lopen. We eten bij Reef and Dune voor de verse vis. We kiezen voor the catch of the day, Josee een dorade en ik zelf ook een witvis waarvan ik de naam niet kan reproduceren. 

Terwijl ons toetje (banaan-toffee pie, oftewel banoffi pie) arriveert ontstaat er wat commotie in de hoofdstraat. Net terwijl we ons afvragen hoe serieus we de waarschuwing voor nijlpaarden in de hoofdstraat moeten nemen loopt er een nijlpaard door de hoofdstraat. Doodgemoedereerd graast hij de grasberm kaal en loopt de straat in waardoor wij straks naar de lodge moeten lopen! Ook door de schijnwerper van een voorbijkomende safari auto laat hij zich niet afschrikken en loopt en graast rustig verder. 

Het wandelingetje naar onze lodge, zo’n half uur later wordt dus extra spannend. We zien hem echter niet meer en we bereiken veilig onze lodge. Waarschijnlijk is de hippo het grasveld in het parkje aan het maaien.

Al met al weer een bewogen dagje.......

Dag 10 iSimangaliso Wetland Park

Vrijdag 27 oktober

Vandaag bezoeken we het iSimangaliso Wetland Park. Helaas doet het park zijn naam eer aan want het is vandaag een natte dag. Veel regen en temperatuur van 15-17 graden. Hollands weertje dus. 

Na het ontbijt leveren we een zak wasgoed in bij de receptie. Deze is eind van de middag klaar. Voor 7 euro wassen en drogen ze een hele zak was. Dan wordt het ook nog netjes opgevouwen.

Als ik de was aflever zit er iemand van de organisatie waarmee we morgen de gamedrive in Hluhluwe-Imfolozi gaan doen. We hebben geboekt voor een halve dag en we krijgen het aanbod om zonder kosten een volledige dag mee te gaan (inclusief ontbijt en lunch). Wij zijn nl. Het enige koppel dat een halve dag gereserveerd heeft. Twee andere koppels hebben een hele dag geboekt. Als wij dus ook de hele dag meegaan hoeven ze halverwege niet terug te rijden. Goede deal voor allebei dus.

Als we wegrijden via de rustige straten van St.Lucia zie ik dat het stopteken aan de verkeerde kant van de weg staat. Ik realiseer me dat in de verkeerloze straten automatisch voor de rechter weghelft heb gekozen. Even corrigeren dus.

Als we iSimanagaliso binnen willen moeten er nl. eerst de nodige administratieve handelingen verricht worden. Er is iemand die mijn rijbewijs overtypt en het kenteken noteert. Er is iemand die een bon voor ons aanmaakt. Er is iemand bij wie we moeten betalen (150 Rand is ca. 9 euro voor een hele dag toegang tot het park). Uiteindelijk is er ook nog iemand die de slagboom open doet. Voor 10 Rand kopen we ook nog een kaart van het park maar die moet natuurlijk wel even in het kantoor gehaald worden. Uiteindelijk rijden we dan toch het park binnen. Het is een overzichtelijk park met een doorgaande weg en een aantal loops die je kunt nemen. Via de doorgaande weg naar het eindpunt (Cape Vidal) is ca. 30 km. Wij nemen alle loops en rijden ongeveer 100 km in totaal door weer een prachtig park. Het zijn wetlands dus alles is ontzettend groen. Het is zeer gevarieerd: van dichte bebossing tot grote vlaktes, meren en moeras.

De doorgaande weg is geasfalteerd maar alle loops zijn “dirtroad” en met de regen van vandaag wordt het een grote modderboel. We glijden regelmatig over het wegdek maar we komen gelukkig niet vast te zitten. De vogels laten zich vandaag niet zo goed zien maar we zien veel andere dieren: o.a. heel veel nijlpaarden en verder buffels, gnoes, neushoorns, zebra’s, wrattenzwijnen en apen. Verder nog een aantal andere hertachtigen zoals impala’s, duikers, koedoes. We hebben ook een stop aan de zee(Indische oceaan). Deze is zeer onstuimig en de golven beuken op de kust. We zoeken nog naar walvissen maar die zien we niet.

Om half drie verlaten we het park en doen we nog even wat boodschappen. We drinken een kopje thee in de lodge. Voor 16:30 uur staat er een nijlpaarden/krokodil excursie op het programma. Dit gebeurt op een boot in het estuarium bij St.Lucia. Het weer is nog steeds niet geweldig. Iedere keer als je denkt dat het op gaat klaren dan volgt er weer een volgende bui. Voor we aan boord van de boot gaan krijgen we het aanbod om onze excursie te verplaatsen. Het zal koud en nat worden en we zullen geen krokodillen zien en het zal vroeg donker zijn. Voor de crocs is het te koud en dan zitten ze diep in het water. Zelfs als we iemand in het water gooien komen de krokodillen nog niet naar boven wordt gezegd. Aangezien we morgen een volle dag safari hebben kunnen wij niet schuiven. We gaan dus toch aan boord. Het wordt inderdaad koud en nat maar het is toch de moeite waard. We zien heel veel nijlpaarden, roofvogels en andere interessante vogels. In dit estuarium zitten naar schatting 1200 krokodillen, 800 nijlpaarden en 500 verschillende soorten vogels!!

We krijgen de nijlpaarden van zeer dichtbij te zien. Het is indrukwekkend als ze hun bek helemaal opendoen (tot 150 graden). Bij het dichtklappen van hun bek kunnen ze een krokodil in tweeën bijten. Ook een mens verpletteren met hun kaken is voor een nijlpaard geen probleem. 

Als we om 18 uur weer van boord gaan rijden we direct naar het centrum om te gaan eten. We gaan naar Alfredo’s, een Italiaans restaurant dat goed staat aangeschreven.  Wij kunnen nog net een tafeltje bemachtigen want de rest is gereserveerd. De tent loopt helemaal vol en velen worden terug gestuurd. Het smaakt voortreffelijk: foccacia, pizza voor Josee en Spaghetti carbonara voor mij en tiramisu toe. Afgesloten met een goed kopje koffie (eindelijk) en een pot rooibosthee maken de avond compleet. Snel naar huis en naar bed. Morgen worden we om 4:45 uur opgehaald voor de gamedrive.

Trouwens: sinds vanmiddag is Evert ten Napel onze buurman. Evert is dé handbalexpert bij de NOS.

Gereden km: 100 (totaal 1700)

Dag 9 Crossing Swaziland

Donderdag 26 oktober

Vannacht heerlijk geslapen tot maar liefst 6 uur en aangezien we om 9 uur gingen slapen hebben we aardig wat uurtjes slaap gehad. We kunnen er weer tegenaan. 

Het is bewolkt maar heerlijk fris weer. Na het ontbijt zetten we de spullen in de auto en checken we uit en verlaten het kamp. We zullen nog niet het park verlaten want we hebben tijd om hier nog een poosje rond te rijden en te wandelen.

Wat een prachtig groen park. Heel veel groene vlaktes waar je alle dieren goed ziet lopen. We nemen weer flink wat foto’s. We rijden ook nog langs de hippo pool. Nu zien we wel twee nijlpaarden aan de overkant. Ze laten zich echter niet zo duidelijk zien. Ook zien we nog 2 krokodillen zwemmen maar zij blijven ook vooral onder water. We rijden vandaag weer een flinke afstand. Eerst Swaziland verder doorkruisen en dan naar de kust van Zuid-Afrika. In totaal ruim 300 km. Hoewel het nog bewolkt is lopen de temperaturen toch al weer aardig op. Om 11 uur is het 26 graden.

We zien langs de weg mooie dorpstaferelen en alles loopt hier vlak langs de weg: geiten, koeien, ezels, kinderen terwijl je op de meeste stukken 120 km/uur mag rijden.

Op enig moment dreigt het mis te gaan als we met een snelheid van boven de 100 rijden en 2 koeien besluiten om toch maar naar de andere kant te gaan waar het gras groener is. We kunnen ze gelukkig nog net ontwijken.

Het valt op dat er behalve lemen hutjes ook veel half afgebouwde huisjes zijn. Net als in Tanzania werkt het waarschijnlijk zo dag men stenen voor een huis koopt als men wat geld over heeft. Zodoende kan het soms jaren duren voordat men voldoende stenen heeft gespaard om het huis af te maken. Je spaart hier dus geen geld om een huis te kopen maar stenen om een huis te bouwen. Er zijn onderweg ook diverse “steenfabrieken” waar de stenen met de hand gemaakt worden.

Bij de grensovergang naar Zuid-Afrika weer hetzelfde tafereel als bij de binnenkomst van Swaziland: uitstappen, paspoortcontrole, stukje rijden, uitstappen, loket immigratie, loket customs. Als je strippenkaart vol is met stempels kun je uiteindelijk de grens over. Ook wordt op 3 verschillende plaatsen het kenteken met de hand opgeschreven. Uiteindelijk gaat het best snel en we hoeven dit keer niet eens te betalen.

De weg naar St.Lucia is een snelweg dus dat schiet lekker op. Wel veel vrachtwagens. Onderweg heel veel suikerrietvelden en rooibosthee.

Om een uur of drie komen we aan in St.Lucia. Er is in deze regio heel wat te beleven en het is dus redelijk toeristisch. Onze lodge heeft 4 sterren en ziet er behoorlijk sjiek uit. Mooi zwembad met ligbedjes en een prachtige grote binnentuin waar zelfs apen rondstruinen. Vandaag was het bewolkt en 22-26 graden maar de komende dagen geven ze niet zulk geweldig weer af dus we zullen het zwembad helaas waarschijnlijk niet zo vaak gaan gebruiken.

We krijgen bij de receptie wat uitleg over de excursies en waar we de restaurants kunnen vinden. Het is op loopafstand maar het lopen in het donker is niet zonder gevaar. De grootste dreiging van gevaar komt hier overigens niet van mensen met kwade bedoelingen...........maar van nijlpaarden die hier regelmatig in de wijk rondlopen. Er wordt dringend geadviseerd om in ieder geval een zaklamp meet te nemen omdat nijlpaarden niet van kunstlicht houden. Zorg er in ieder geval voor dat je nooit tussen een nijlpaard en haar jong terecht komt. Dan zal het hoogstwaarschijnlijk slecht met je aflopen. Denk ook niet dat je weg kunt rennen voor een nijlpaard want ze lijken zwaar en log maar ze lopen sneller dan wij mensen.

We besluiten het er toch op te wagen en lopen naar de restaurants. We kiezen een visrestaurant. We zitten hier tenslotte aan de Indische Oceaan dus de vis moet vers zijn. We eten tonijn, forel en tilapia. Het smaakt heerlijk. We slapen hier nog 2 nachten en hier durven we nog wel een keer te eten.

Na het eten de spannende tocht naar onze lodge. Het idee dat hier nijlpaarden in de straten lopen voelt wel een beetje vreemd en we schijnen dus goed met onze zaklamp in de donkere hoeken. We komen veilig in de lodge aan. Morgen mogen we wéér uitslapen want pas eind van de middag hebben we een nijlpaarden/krokodillen safari.

Gereden: 330 km

Dag 8 Neushoorns en krokodillen

Woensdag 25 oktober

Vanochtend stond de wekker ingesteld op 4:15 ivm de gamedrive. We hebben kort maar goed geslapen. Wel impala’s, maar gelukkig geen kikkers bij ons huisje. Net als gisteren zal het vandaag ook weer 37 graden worden. De gamedrive is meteen een succes. Al na een kwartier staan we vlakbij twee enorme neushoorns. Verreweg de meeste neushoorns zijn de witte neushoorns. Zwarte zijn zeldzaam. Wit heeft overigens niks met de kleur te maken maar met de breedte van de lip. Deze is breed. In het Afrikaans is dat weid. Dit is verbasterd tot wit.

We zijn helemaal in onze nopjes met de neushoorns. Hoewel we er al een gezien hadden wisten we nog hoeveel moeite het kostte in Tanzania om een neushoorn te zien te krijgen. Nummer 2 van de big five vandaag is de buffel. We vinden een groep van 4 die een modderbad aan het nemen zijn. Dit doen ze om de teken op hun lichaam te verstikken.

Helaas volgen er verder geen big five dieren meer. Wel zien we een hyena koppel met 3 pasgeboren jonkies. Naast wat reguliere dieren zien we vandaag nog een paar neushoorns. Wat heet, we zien er in totaal 16!! Aan het einde van de safari bedanken we de gids met een handdruk en een fooi terwijl een Duits koppel direct de auto uitstapt en zonder ook maar dankjewel te zeggen meteen verdwijnt. De gids kijkt ook een beetje vreemd. Wat een onbeschoft gedrag!

We merken tevens dat het alweer flink warm wordt. Als we om half negen gaan ontbijten is het al te warm om in de zon te zitten. Om half 10 verlaten we het restcamp en hebben we nog 10 km safari voor we het Kruger Park verlaten via de Malalane gate.

We reizen vandaag verder naar Swaziland waar we een nacht zullen verblijven in het Mlilwane Park. Bij Jeppe’s Reef gaan we de grens over naar Swaziland. De eerste post is om Zuid-Afrika uit te gaan. Dat gaat makkelijk. De tweede post is de paspoortcontrole. Dat gaat ook vrij makkelijk. Er worden wat formulieren ingevuld en we krijgen een mooi stempel erbij. De volgende post is de immigration. Aan het eerste loket worden er weer wat formulieren ingevuld die we meekrijgen om nar het volgende loket te gaan. Daar moet betaald worden. Als we daar aankomen worden we teruggestuurd naar het eerste loket. Daar is men nog iets vergeten te noteren. Daarna weer terug naar het betaalloket. We moeten maar liefst 50 Rand betalen (ongeveer 3 euro). Met alle papieren rijden we naar de gate en na controle en een speech om ons welkom te heten in Swaziland zijn we eindelijk binnen. Alles bij elkaar heeft het ongeveer een kwartier geduurd en dat viel ons reuze mee. We waren op erger voorbereid.

We zijn verrast door de schoonheid van Swaziland. Bergen, veel groen, veel bomen en veel fruit, bananen. Alleen de wegen zijn iets minder van kwaliteit en ze zijn dol op (zeer hoge) verkeersdrempels die meestal niet aangekondigd worden. De eerste twee keer worden alle spullen in de auto gelanceerd. Daarna zijn we iets alerter. We lunchen met een tosti bij een restaurantje met een fantastisch uitzicht. Op het parkeerterrein staat, net als overal, een zelfbenoemde parkeerwachter. Dat zijn geen officiële banen maar door een hesje aan te doen beheren ze ieder een eigen terrein. Ze wijzen waar je kunt parkeren, passen op je auto(?) en helpen je bij het wegrijden. Hier is een heel groot parkeerterrein dat helemaal leeg is. Het feit dat het oude baasje wijst waar we kunnen parkeren is niet echt noodzakelijk maar uiteraard spelen we het spel mee. Het is voor hen een belangrijke bron van inkomsten. Dit grappige baasje wenst ons alle goeds toe en om na iedere twee woorden komt er een welgemeend “halleluja”. Hij heeft waarschijnlijk keurig op onze auto gepast en helpt ons ook weer bij het achteruitrijden, hoewel een Boeing hier nog had kunnen keren. Hij is dolgelukkig met zijn 5 Rand en we krijgen nog een laatste “halleluja” voor we verder rijden. Na onze lunch zorgen we dat ook de auto zijn natje krijgt. We gooien de tank vol voor 75 eurocent per liter. 

Via de grote stad Mbabane rijden we richting Ezulwini waar we gaan verblijven. We krijgen nog een stevige regenbui (het is niet voor niets zo groen hier). De temperatuur daalt dan van 37 naar 15 graden. Daarna knapt het weer op. 

Halverwege de middag bereiken we het Mlilwane Park. Ook hier eerst weer de nodige administratieve verplichtingen om het park binnen te komen. We hebben een Wildcard (toegangspas voor alle SAN parken) dus we hoeven niet te betalen. We krijgen wel een formulier waarmee de gate geopend wordt. Dan rijden we verder naar het rest camp door een prachtige natuur. Meteen weer heel veel dieren om ons heen. Er zijn hier geen roofdieren dus je mag overal uitstappen. We zien zebra’s, koedoes, impala’s, wrattenzwijnen. We slapen in een rondavel met prachtig uitzicht. Alle dieren lopen zo langs het huisje.

Vanavond eten we in het hippo restaurant. Daarvoor reserveren we eerst een tafeltje. Daarna kopen we een kaart van de omgeving en maken we een wandeling langs de bird pool en de hippo pool. We zien heel veel bijzondere vogels, o.a. honderden ibissen in een boom en nog een heleboel kleurrijke vogels die ik nog moet classificeren. Bij de hippo pool zien we geen nijlpaarden maar we horen ze wel. Vanavond maar niet in het donker hier gaan lopen.

Wel zien we een grote krokodil op een klein eilandje liggen.

Als we staan te kijken staat een local te wenken om te komen. We vertrouwen het niet helemaal maar hij neemt ons mee het struikgewas in en laat ons nog 3 krokodillen zien. Het wandelingetje wordt steeds spannender. Uiteindelijk zien we ook nog 2 krokodillen zwemmen en horen we de nijlpaarden weer brullen. Nu weten we zeker dat we vanavond in het kamp blijven. Waarschijnlijk is het trouwens niet eens toegestaan om in het donker zonder gids op pad te gaan buiten het kamp.

Nu lekker met een koud biertje op ons terras genieten van de ondergaande zon en daarna uit eten......

Het leven is niet slecht :-)

Het restaurant was erg sfeervol. Olielamp op tafel (voor de sfeer en tegen de muggen) op een houten dek aan de bird pool. We genieten nog even van het uitzicht en nog wat langer van de geluiden. Het eten is in buffetvorm en smaakt ons prima. Heerlijke Sauvignon Blanc uit Stellenbosch erbij maakt het compleet. De amarula slaan we vanavond over. Om 9 uur gaan we slapen en we hoeven er morgen niet vroeg uit. Waarschijnlijk zijn we wel heel vroeg wakker maar dan kunnen we de tijd benutten om hier nog wat in het prachtige park rond te neuzen.

Dag 6/7 Zweten in Kruger Park

Dinsdag 24 oktober

Helaas is het oorspronkelijke stuk tekst over deze dagen spoorloos verdwenen. Opnieuw beginnen dus maar het probleem is dat 2 dagen geleden hier een eeuwigheid lijkt. Na de ochtendsafari lekker opfrissen en de batterijen opladen (letterlijk en figuurlijk), dutje doen, lunchen, lezen, nog een dutje doen. Zodoende zijn we eind van de middag weer vol energie voor de avonddrive.

We zien weer veel reguliere dieren maar als hoogtepunt zien we eindelijk een neushoorn. Ik moet de spotter daarbij wel een beetje helpen want hij staat op grote afstand. Het lijkt alsof we er niet dicht bij kunnen komen maar dat Shadrek is niet voor een gat te vangen. Hij rijdt met z’n tank door het struikgewas en uiteindelijk komen we tot op 2 meter van de (witte) neushoorn. Wat een indrukwekkend beest. Goed voor een paar duizend kilo vlees.

Onder het genot van een koud biertje en billtong zien we de zon op een prachtige manier ondergaan.

Er wordt in het donker niet veel wild meer gespot maar we krijgen nog wel een schorpioen te zien. Het sterrenbeeld aan het hemel wel te verstaan. Want van sterren heeft Shadrek natuurlijk ook verstand.

Zeer moe maar weer zeer voldaan komen we terug in het romantische kamp. Eerst een opfrisdoekje en dan meteen aan tafel. We eten vanavond uiensoep, lamsvlees met rijst, groente, salade en een soort pannacotta toe. Glaasje amarula als slaapmutsje en om 9 uur gaan we alweer slapen want morgen worden we weer om kwart voor 5 gewekt. 

Na een zeer luidruchtige nacht vanwege een of meerdere kikkers zijn we niet helemaal uitgerust maar als we het zonnetje zien opkomen denken we daar al niet meer aan. 

Shadrek wil ons graag nog een luipaard laten zien om de big five compleet te maken maar helaas lukt dit niet.  Vanwege de grote aantallen hyena’s zijn vele luipaarden vertrokken naar andere gebieden. De hyena’s stelen nl. heel vaak de prooi van een luipaard. Dat zijn dus geen vriendjes.

We zien in de dichte bebossing nog wel een kudde olifanten. Zelfs met een tank kom je daar nog niet bij. Althans, dat dachten we. Shadrek denkt er anders over. Dwars door de zeer dichte bebossing manoeuvreert hij richting de olifantenroute en zodoende komen de olifanten op armafstand voorbij. Ze laten zich niet door ons beïnvloeden. Wel moeten we accepteren dat we flink wat schrammen van de takken hebben opgelopen maar dat nemen we graag voor lief.

We zien ook nog 2x een babygiraf. De ene is 2dagen oud en de andere 1dag. De navelstreng hangt er nog aan. Wel opmerkelijk hoe ze zich na 1dag al voort kunnen bewegen.

Na het ontbijt en een heerlijke douche moeten we helaas afscheid nemen van dit prachtige verblijf. We nemen afscheid van Shadrek en de rest van het personeel. We laten een mooie fooi achter. Dat hebben ze wel verdiend. Twee van de drie (Wales, UK, België) koppels waar we mee optrokken vertrekken ook vandaag. We spreken af gezamenlijk te vertrekken. Met name de Belgen zijn bang om weer vast te zitten bij de oversteek van de rivierbedding. Het lukt deze keer de Belgen ook om zonder problemen de oversteek te maken.

Via Hazyview rijden we naar het Kruger Park. Via de Phabeni gate gaan we naar binnen. Eerst weer de nodige administratieve verplichtingen maar dan kan onze eigen gamedrive beginnen. We moeten zo’n 80 km overbruggen naar onze verblijfplaats in Berg-en-dal. 

Het is bijzonder hoeveel wild je vanaf de doorgaande weg tegenkomt: 

heeeeeeeeeel veel impalas, Koedoes, Olifanten, Buffels, Nijlpaarden, Hyenas, Zebra’s, Giraffe, Buffels, Nijlpaarden.

We zijn een half uur voordat de gate sluit in ons kamp. We boeken bij de receptie meteen een gamedrive voor morgenochtend. We moeten dan om 4:45 uur gereed staan bij de receptie. We zitten nu toch in het ritme....

We eten in het restaurant een eenvoudig diner. Met bier, wijn, koffie en thee en fooi moeten we in totaal 25 euro afrekenen.

Snel naar ons huisje en slapen....

Dag 5/6 Let the game(drive)s begin

Maandag 23 oktober.

De middagsafari van gisteren duurt van ongeveer 4 tot 7 uur. Eerst nog koffie/thee met koekjes en snoepjes. Daarna in de open auto met 6 passagiers en voorop een spotter en de hoofdgids (Shradek)achter het stuur. Er zouden nog 2 personen moeten komen maar achteraf bleek zijn zij op de weg naar de lodge vast komen te zitten. We zien diverse soorten wild. Een opsomming zou te veel worden. Het mooiste was dat we midden in een enorme kudde olifanten stonden die op doorreis waren.

Van de big 5 zien we de buffel en de olifant. We zien wel een nijlpaard maar helaas geen grote katten. Hoewel Timbavati bekend stond om zijn leeuwen zijn er op dit moment nauwelijks leeuwen. Het is een lang tragisch verhaal maar het komt erop neer dat rivaliserende groepen elkaar uitgemoord hebben. Nu zijn er alleen leeuwen die af en toe langs komen om te eten maar snel ook weer verdwijnen. De kans op leeuwen is hier dus niet groot.

Halverwege de safari stoppen we om te genieten van de sunset. Daarbij komt er koud bier, witte en rode wijn, gin-tonic uit de auto met daarbij ook nootjes, gehaktballetjes. Veel mooier kan het  niet worden.

De 2e helft van de gamedrive vindt plaats in het donker. Spannendste dier dat we zien is een puff adder, een zeer giftige slang.

Als we terugkomen is de eetruimte veranderd in een zeer sfeervol restaurant met olielampen. Het eten is eenvoudig maar het smaakt uitstekend. Ook de wijn smaakt er prima bij. Als dessert is er vandaag taart omdat een van de gasten jarig is. Na de taart nog een bakje thee/koffie met een glaasje amarula.

Na het eten duikt iedereen vermoeid de hut in. De klamboe is dan al gesloten voor ons en de olielampjes branden. De afstand van het restaurant naar onze hut is 20 meter maar het is niet toegestaan om zonder begeleiding in het donker naar je hut te gaan. Met name in het donker lopen er diverse dieren door het kamp. Etenswaren moeten dus altijd in een afgesloten tas gestopt worden want de apen komen anders even shoppen.

De nacht is erg onrustig en onwennig ivm alle dierengeluiden in de omgeving. Sommige geluiden zijn heel erg dichtbij....

Om kwart voor 5 worden we gewekt voor de ochtendsafari. Eerst een kopje koffie met een scoone. Pas na de safari wordt er ontbeten.

Naast alle “reguliere dieren” (o.a.impala, koedoe, antilope, zebra, giraffe)  zien we diverse hyena’s, nijlpaard en een jakhals. Het gerucht gaat over de radio dat er 3 leeuwen (1 mannetje en 2 vrouwtjes) zijn gesignaleerd vanochtend. In eerste instantie vinden we alleen sporen maar uiteindelijk komen we ze op het spoor. Net voordat ze ons territorium weer verlaten vinden we ze alledrie. Shadrek rijdt met de landrover als een tank door het struikgewas om ze op tijd de weg af te steken. Dit lukt wonderwel en we krijgen een mooi zicht op de weer wegtrekkende leeuwen.

Shadrek verontschuldigt zich voor zijn Ferrari rit maar niemand neemt het hem kwalijk.We pauzeren met koffie/thee en koekjes onder een grote boom in de schaduw want de temperaturen lopen hard op. Terwijl het nog maar acht uur is schatten we dat de temperatuur al dik boven de 25 graden is. 

Na de pauze gaat Shradek met de liefhebbers de safari wandelend voortzetten. Dat doen we uiteraard graag. Het voelt wel een beetje vreemd om tussen het wild te gaan wandelen. Shradek loopt voorop en hij heeft z’n geweer geladen. In formatie lopen we achter hem aan. Ik bewaak de achterkant...

We krijgen les in het herkennen van sporen en het herkennen van verschillende soorten poep. Ook krijgen we anatomische les aan de hand van diverse botten en schedels die we vinden. Simpele les: als je veel botten ziet is het een gevaarlijk gebied. Andersom: als je geen botten vindt wil dat niet zeggen dat het niet gevaarlijk is. Het nadeel(?) van wandelsafari is dat je meestal niet zo dicht bij de dieren komt. Een auto wordt gezien als een groot voorwerp dat niet bedreigend is en bovendien geen lichaamsgeuren afscheidt (alleen dieseldamp). Zodra je gaat wandelen wordt je als individu gezien dat ook lichaamsgeur verspreidt. Meeste dieren zijn dan al vertrokken voor je ze ziet. We zien nog wel o.a.gnoes, een jakhals, diverse eagles en andere vogels. Het geweer hoeft dus niet gebruikt te worden.

Flink bezweet komen we om half 10 bij het kamp en kunnen we aan het ontbijt. Nou, dat gaat er wel in. Daarna lekker douchen, batterijen aan de oplader (via zonnepanelen) en relaxen tot de lunch.....

Dag 5 safari in Timbavati

Dag 5 Zondag 22 oktober

We zitten al helemaal in safariritme: we zijn allebei vroeg wakker. We pakken alvast onze spullen in voor het vertrek. Na het ontbijt nemen we weemoedig afscheid van deze prachtige plek maar waarschijnlijk komen we nog op meerdere mooie plekjes. Vandaag een relatief korte afstand om te overbruggen: 140 km naar het Timbavati reservaat in groter Kruger Park. We moeten daar voor 15 uur zijn omdat je dan nog meekan met de avondsafari. Dat gaat ruimschoots lukken want de weg is goed. Berijdbaar. Het is wel vrij druk langs de wegen maar dat komt misschien ook omdat het vandaag zondag is. Veel mensen zijn netjes gekleed waarschijnlijk vanwege kerkbezoek. Omdat we nog niet zo heel veel aantrekkelijke koffietentjes zijn tegengekomen rijden we door naar Hoedspruit om koffie te drinken. Na de koffie rijden we richting Timbavati. We rijden dan al langs de rand van het Kruger Park en we zien ook al tientallen dieren: buffel, zebra's, kudu's, antilopes, impala's en giraffes. 

Bij de poort moeten er eerst wat papieren ingevuld worden en er moet worden betaald. Nog een stukje asfalt en daarna rijden we dwars door de bush over uitdagende wegen. Een 4x4 zou hier wel op z'n plaats zijn geweest.

Wel verbluffend is dat TomTom hier zelfs de weg nog weet op deze bospaadjes. Uiteindelijk komen we in Umlani Bushcamp aan. Wat een geweldige plaats weer. Weer een huisje voor ons alleen (weer nr. 4 alias "olifant") met o.a. een buitendouche. De koffers zijn naar het huisje gebracht en we zijn net op tijd voor de lunch. Alles is inclusief hier, ook bier, wijn, likeuren, sterke drank :-)

We lunchen op een houten dek en tijdens de lunch komen er o.a nyala's, kudu's,bushbucks en zebra's voorbij.

Na de lunch ploffen we even lekker in het zwembad om af te koelen en dan gaan we ons voorbereiden op de eerste echte gamedrive. Eerst nog een bakje koffie/thee. Wifi is hier alleen overdag beschikbaar dus morgen volgt de rest van het verslag......

Gereden km: 140

Dag 4 Panorama route

Zaterdag 21 oktober

Nog even een paar wetenswaardigheden van gisteren:

- onze auto is een Hyundai Tucson. Prima, hoge, ruime auto.

- ons eerste wild gespot: een bokkie aan de kant van de weg een een paar apen die de weg overstaken

- Temperaturen vandaag tussen 13 en 31 graden Celsius.

- Gedineerd bij Pioneers Grill in Hazyview. Josee boboti loempia’s vooraf en krokodil steak en Bert struisvogel carpaccio en krokodilsteak.

- de wegen zijn van onverwacht goede kwaliteit. Hier en daar wat potholes (slaggaten) dus je met wel op blijven letten.

Na het eten genieten we op onze veranda van alle dierengeluiden. Dit doet weer denken aan de oerwouden in Suriname en Maleisië. 

Wederom vroeg naar bed maar de buren hadden net op dat moment andere plannen: harde muziek en hard praten en zingen. Gelukkig worden ze om 11 uur stil....... :-(

Vanochtend een heerlijk ontbijtje gehad: Josee wentelteefjes (met ei) en Bert een omelet. Daarnaast ook verse ananas (die groeit hier in de tuin), sapjes, toast, yoghurt en koffie. We hebben een flinke bodem gelegd voor vandaag.

Na het ontbijt gevraagd of ze een tafeltje in het sjieke restaurant naast ons verblijf te reserveren en tevens gevraagd of ze onze luidruchtige buren aan willen spreken. Men is hevig ontdaan. Het is de bedoeling dat men hier tot rust komt en ze zullen de buren er zeker op aanspreken.

De weersverwachtingen voor vandaag zijn: veel bewolking en temperaturen tussen 15 en 20 graden. 

Vandaag gaan we dus de panoramaroute rijden. Deze route loopt via Sabie naar het noorden via Graskop. Het is een fantastisch mooie route met voor ons als hoogtepunten: Mac-Mac Falls, Bourke’s Luck potholes en de Three rondavels. Helaas is het hier en daar wat mistig en God’s Window blijft voor ons dus onzichtbaar. De potholes zijn indrukwekkend om te zien. De Blyde rivier heeft hier in miljoenen jaren een prachtig kunstwerk van gemaakt.

Ook de three rondavels zijn geweldig mooi. We bekijken ze van diverse kanten en ze worden steeds mooier. Helaas niet met blauwe lucht op de achtergrond maar de mist maakt er een mystiek sfeertje van. Ook het meer er vlak naast is prachtig. Bert kan het natuurlijk weer niet laten om diverse keren te poseren op overhangende stenen. 

Bij alle bezienswaardigheden moet je wel betalen. Dit varieert van 10 Rand (ongeveer 65 eurocent) tot maximaal R50. Dat valt dus allemaal ook wel weer mee. Wel valt hier en daar de omslachtige adminstratie op. Soms zijn er 3 personen bezig om R10 af te rekenen, soms ga je door 2 verschillende loketten. Bij het eerste loket worden dan de personen geteld en een formuliertje ingevuld (soms met kenteken). Bij het 2e loket worden dan de personen opnieuw geteld en wordt er afgerekend. Er zit dan 1 persoon achter het loket die de kassa beheert. Tussen de auto en het loket is er dan een runner die het geld van de auto naar het loket brengt. Je snapt niet dat ze nog steeds bijna 30% werkeloosheid hebben hier.

Een ander hoogtepunt van de dag was ons lunchadres. Ergens halverwege de panoramaroute slaan we af naar Potluck boskombuis. Lijkt ons een mooi moment om de lunch te nuttigen. We rijden vervolgens door een prachtig stuk ongerepte natuur, door het rode zand, over een gammele brug komen we uiteindelijk aan bij een openlucht restaurant midden in de prachtige natuur. Wat een kadootje is dit!!

We eten heerlijke boboti en genieten van een tafeltje direct aan de rivier. Het kan bijna niet mooier worden dan dit.

Op de terugweg naar ons verblijf komen we nog in zeer dichte mist terecht. De combinatie van mist en potholes is niet fijn maar we komen er veilig doorheen.

Aan het einde van de middag doen we nog even wat boodschappen in Hazyview en pinnen we wat geld. Ook dit keer zonder problemen. We geven de parkeerwachter R5 en rijden naar onze B&B. Even snel een lekker koud biertje en dan omkleden voor het diner.......

Toen we vroegen naar de dresscode voor het restaurant werd er gezegd: “dresscode is kaki and perfume is bug repellent”. Gelukkig zijn we zo eigenwijs geweest om toch op sjiek te gaan want het was inderdaad een zeer sjieke tent. Het heeft 5 sterren in Zuid-Afrika maar wat dat precies betekent weet ik niet. Het is in ieder geval Michelin waardig. De bewaker weet dat we komen en doet eerst de poort open en komt daarna met een paraplu naar onze auto want het regent inmiddels. Vanuit het restaurant komen ze ons als tegemoet want dit is via de portofoon doorgegeven. Het restaurant ziet er piekfijn uit en de bediening is volledig volgens de etiquette. We eten 3 gangen met een glaasje wijn erbij, kopje koffie/thee na met een Zuid-Afrikaanse likeur Amarula. Inclusief fooi. De borden zien er uit als een schilderij met vele eetbare bloemetjes en andere tierelantijntjes. We eten allebei (ja, we hebben dezelfde smaak) beef tartaar vooraf en tong (sol) als hoofdgerecht. Als dessert kiezen we allebei voor de Summerfields (naam van het restaurant) mess met passievrucht en meringue.

Aan het eind moeten we het schokkende bedrag van R1000 afrekenen (dit is inclusief ruim 10% fooi). Een schijntje voor deze eetbeleving. Het regent nog steeds als we naar huis gaan dus krijgen we wederom begeleiding met paraplu naar de auto.

We moeten ongeveer 500 meter rijden en dan zijn we weer thuis. Helaas weer geen nijlpaard/krokodil op ons pad.

Vanavond weer vroeg naar bed en morgen op safari in het Kruger Park (Timbavati).

Gereden km: 230