Dag 24 Game over

Vrijdag 10 november

Gisteravond een mooie laatste avond gehad. Weer een heerlijk diner op het terras met een ondergaande zon, ons laatste flesje wijn en een mooie sterrenhemel.

We zijn uiteraard netjes op tijd wakker en nadat we de koffers in de auto hebben geladen leveren we de sleutels in, betalen de rekening en genieten van ons laatste Afrikaanse ontbijt. Het is zonnig en zal een warme dag worden. We nemen het er nog even van en leggen dus een goede bodem voor de reis. Thuis voorlopig even geen eitjes (en alcohol). We rijden vanaf de goede kant naar het vliegveld van Kaapstad. Van de drukte van Kaapstad hebben we dus geen last. In 35 minuten zijn we op het vliegveld. Het inleveren van de auto gaat ook weer supersnel en op het vliegveld is het ook heerlijk rustig. Wat een verschil met Schiphol.

Ondanks de souvenirs blijven we nog binnen ons gewicht. Alleen de handbagage is niet goed verdeeld en we moeten dus wat verplaatsen. Als we daarna het koffertje op willen pakken blijkt deze nog niet gesloten dus alle vuile was van ons ligt letterlijk op straat. Gelukkig staan er nog niet veel mensen achter ons in de rij.

Douane en paspoortcontrole gaat ook heel snel dus we hebben nog voldoende tijd om nog wat te shoppen en een bakje koffie te drinken.

In Doha hebben we 1,5 uur om over te stappen op de vlucht naar Brussel. Als we geen vertraging hebben zou dit ruim voldoende moeten zijn. Het vliegtuig uit Doha is inmiddels al gearriveerd en staat bij de gate. Dat kan dus al niet meer voor vertraging zorgen.

We gaan dus nu definitief offline. Een eindevaluatie en conclusie volgt als we weer thuis zijn. Eerst even alle bankafschriften afwachten ;-)

Gereden km deel 1: 1890 km

Gereden km deel 2: 1490 km

Totaal: 3380 km

Dag 23 Afscheid nadert

Donderdag 9 november

Vandaag de laatste volle dag op Afrikaanse bodem. Hoewel het pijn doet om afscheid te gaan nemen kijken we terug op een zeer geslaagde vakantie.

Maar vandaag nog even genieten. Om 9 uur staan we, volgens afspraak, in Stellenbosch bij het kantoor van de organisatie bij wie we een guided bike tour hebben geboekt. Er moeten nog 4 mensen komen (2 Nederlandse jongens en een Duits koppel). De Nederlanders komen om 9.15u(het verkeer was drukker dan verwacht) en de Duitsers komen om half 10 (ze hadden deze tijd doorgekregen van hun touroperator). De gids is (terecht) enigszins gefrustreerd: “these people are driving me crazy” komt er welgemeend uit samen met nog wat Afrikaanse scheldwoorden die wij niet kennen.

Iets verlaat beginnen we dus aan onze tocht met gids Marshall en prima MTB fietsen van het merk Giant.

We doen eerst en rondje door het dorp en bezoeken we o.a. “Ome Sammie se winkel”. Dit was de eerste winkel in de regio en verkoopt van alles. We kopen er een kruidenmix om zelf Boboti te kunnen maken.

Toen we begonnen was het nog bewolkt maar de wolken beginnen al op te lossen en de temperatuur begint dus toe te nemen. We rijden door verschillende buurten uiteindelijk de Jonkershoek vallei in. Hoewel het landschap niet geheel vlak is is het niet al te zwaar. Om ca. 11 uur stoppen we voor onze eerste wijnproeverij bij Stark Condé. We krijgen daar in een prachtige omgeving 3 rode wijnen te proeven: een (gekoelde) Pinot Noir, Syrah en een Cabernet Sauvignon. We krijgen er ook wat neutrale hapjes en water bij. Met name de gekoelde Pinot Noir is voor een rode wijn toch erg verfrissend. Mijn persoonlijke voorkeur gaat toch uit naar de Syrah. De Cabernet is voor mij aan de zware kant.

We krijgen van Marshall ook nog wat snacks om ervoor te zorgen dat we nog voldoende energie voor het fietsen overhouden.

Onderweg krijgen we een Noem Noem vrucht te proeven. Dit is een klein soort pruim (Natalpruim). Helaas is die van ons nog niet echt rijp en smaakt dus niet geweldig.

Om half een hebben we onze tweede wijnproeverij, ditmaal een zgn. wijnpairing met chocolade. Deze vindt plaats op het Lanzerac estate, een van de oudste (1692) van de omgeving. Een wijngaard mag zich estate noemen als echt alles op het ene bedrijf gebeurt. Alle druiven moeten zelf op eigen grond geteeld worden en ook het bottelelen, labelen, verpakken en transporteren moet door hen zelf gedaan worden.

Lanzerac is ook een van de grootste van de omgeving. We mogen in de indrukwekkende kelders kijken. Daar staan tientallen gigantisch roestvrijstalen vaten van zo’n 17000 liter per stuk. Daarnaast ook nog een gigantische ruimte met eiken vaten. Ik vond het opmerkelijk om te horen dat een eiken vat maar maximaal 4 x voor wijn gebruikt wordt. Daarna worden de vaten verkocht aan bijv. whiskey producenten.

Bij Lanzerac krijgen we 4 verschillende wijnen (1 wit en 3rood) met 4 verschillende soorten chocolade. Het is opvallend hoe de smaak van de diverse wijnen overeind blijft of zelfs nog versterkt wordt na het eten van chocolade. We drinken een Sauvignon Blanc, Merlot, Cabernet Sauvignon en Pinotage.

Na deze proeverij hoeven we gelukkig alleen nog maar af te dalen naar het dorp. Daar krijgen we nog een rondleiding over de beroemde universiteit van Stellenbosch (ca. 27.000 studenten). Deze universiteit staat bekend om het grote aantal zeer goede rugbyspelers dat hier vandaan komt.

Om half twee is de tour ten einde en gaan we naar ons guesthouse. We pakken alvast de koffers een beetje in en gaan de rest van de middag relaxen bij het zwembad.

Vanavond ons laatste avondmaal hier. Blijkbaar hebben ze voor ons iets speciaal bedacht: er staat o.a. boboti en meringue taart op het menu......

Morgen om 12:35 vliegen we van Kaapstad naar Doha. Zaterdag hopen we om een uur of 7 in de ochtend in Brussel te landen.

Dag 22 Wine tasting

Woensdag 8 november

Vandaag een heerlijk rustig dagje. Eerst uitslapen. Dat lukt tot 7 uur dus het normale ritme komt langzaam terug. Na het ontbijt rijden we naar Franschoek. We passeren heeeeeel veel wijngaarden en wijnboerderijen. Waar in Stellenbosch de Nederlandse invloed heel prominent aanwezig is geldt dat in Franschoek voor de Franse invloeden. Het is dus een echte Franse hoek. Veel straatnamen, restaurants met Franse namen. Het begint al lekker warm te worden maar er staat een verkoelend windje.

We drinken een espresso en een smoothie. Daarna rijden we de Franschoek Pas op. Van daaraf hebben we prachtige uitzichten over het dal en de wijngaarden.

Rond lunchtijd komen we terug op onze thuisbasis Knorhoek en besluiten te lunchen in Towerbosch, het lunchrestaurant van Knorhoek. In tegenstelling tot het diner kan hier ook gegeten worden door gasten die niet op Knorhoek verblijven. We zitten lekker buiten in de schaduw van een gigantische eikenboom. Het eten (kipsalade en tagliatelle) is heerlijk. Twee jonge meisjes doen de bediening en doen dit netjes, stijlvol maar met humor.

De stevige lunch dient als bodem voor de wijnproeverij die we daarna op ons eigen landgoed doen. Het is dus een thuiswedstrijd. Voor 1,20 krijg je 5 wijnen naar keuze te proeven. We bestellen er ook nog wat hartigs bij: nootjes, billtong, olijven en pretzels.

We drinken 3 witte (1 Sauvignon en 2 Chenin Blanc), 1 rode (Merlot) en 1 rosé wijn. De Knorhoek Sauvignon Blanc bevalt ons het beste. Hier kopen we 1 fles van en we kopen ook nog een fles Merlot. Hopelijk past het allemaal in de bagage want gisteren hebben we ook al een fles Amarula gekocht om mee naar huis te nemen.

Na de winetasting ploffen we neer bij het zwembad en kunnen we lekker uitrusten.

Verder is er niet veel activiteit meer te melden, behalve het diner. Dat was weer heerlijk: carpaccio van koedoe, een heerlijke witvis en een soort tiramisu met pepermuntsmaak. 

Morgenochtend de laatste echte activiteit op Zuid-Afrikaanse bodem: een fietstocht door de Jonkershoek vallei met 2 wijnproeverijen.....

Dag 21 Stellenbosch, onze laatste rustplaats

Dinsdag 7 november

Vannacht was het weer flink aan het waaien en vanochtend waaide het nog steeds flink. Tijdens het ontbijt maken we een praatje met een van de serveersters. Ze woont in Delft, een voorstadje van Kaapstad en daar waaide het een stuk minder hard. Na het ontbijt verlaten we Kaapstad en dat duurt best even want het is behoorlijk druk. We werpen de laatste blikken op de Tafelberg en we zien dat ook vandaag de kabelbaan niet functioneert. 

Via de N2, de M10 en de M12 rijden we richting Stellenbosch. De omgeving verandert snel. Er komen andere bergen en steeds meer druiven. We komen leuke plaatsnamen tegen zoals bijv. Jan Smuts, Klapmuts.

We laten onderweg de tank nog vullen. Daarvoor hoef je dus de auto niet uit. Met de harde wind is dat wel lekker. Uiteraard worden de ramen ook weer gewassen. We hoeven niet al te ver te rijden. Stellenbosch bereiken we na ca. 65 km. Omdat we nog vroeg zijn gaan we eerst de stad in. We parkeren bij de VVV, uiteraard vakkundig begeleid door iemand met een hesje. Hij wijst ons eerst een vrije parkeerplaats en daarna vertelt hij welke kant ik mijn stuur moet draaien. Hij is dus zijn 5 Rand ( 30 eurocent) fooi meer dan waard ;-)

Aangezien er hier in de buurt meer wijnboerderijen zijn dan lantaarnpalen in Zierikzee nemen we een flinke stapels folders van wijnproeverijen mee. We zien dat er ook een fietstocht is die Stellenbosch verkent en zijn directe omgeving en ook nog een wine-tasting en een wine-pairing bevat. Dat lijkt ons wel wat en we leggen deze fietstocht meteen vast voor donderdag. De tocht start om 9 uur ‘s ochtends. Hopelijk gaan we eerst een stukje fietsen voordat het wijnproeven begint.....

De Nederlandse invloeden vanuit de VOC tijd zijn hier nog duidelijk aanwezig in de naamgeving van gebouwen en straten. Er is zelfs nog een VOC Kruithuis. Ook is er een “de Vos straat” dus die moeten we natuurlijk ook even bezoeken.

Verder heel veel restaurants en gelegenheden om wijn te drinken.

Na de lunch (salade voor Josee en een wafel voor Bert) rijden we naar Knorhoek guesthouse. We rijden tussen de bergen en de wijnranken naar onze laatste verblijfplaats. Omdat onze kamer nog niet klaar is krijgen we alvast een wijntje om in de stemming te komen. We reserven alvast het diner voor vanavond.

Als we een blik op de wijnprijslijst werpen schrikken we wel een beetje. De goedkoopste Sauvignon Blanc kost 45 Rand en de Sauvignon Blanc van het merk Knorhoek kost 58 Rand (de Rand is ongeveer 6 eurocent). Dat is dan wel premium quality. We hebben het trouwens over de prijs per fles en niet per glas :-)

We mogen slapen in de Rose Cottage, een appartement van alle faciliteiten voorzien. We zouden zelfs kunnen koken maar ik ben bang dat het niet gaat gebeuren.

Na de thee spoeden we ons naar het zwembad waar het uitrusten van de vakantie kan gaan beginnen.

We hebben het diner hier gereserveerd. Een vastgesteld menu maar wel lekker makkelijk. Stellenbosch is op 10 km afstand. Het blijkt een goede keuze: zalmsalade, een heerlijke runderbiefstuk en brownie met chocolade en aardbeien toe. Ook de Knorhoek wijn is van uitstekende kwaliteit. We wachten het menu van morgen nog even af maar de kans is groot dat we hier dan weer eten.....

Dag 20 Lion’s Head, Signal Hill, Bo-Kaap, Waterfront

Maandag 6 november

Vandaag de laatste volle dag in Kaapstad. We hebben weer een mooi programma bedacht maar we hebben daar wel mooi weer voor nodig. De gehele nacht heeft er een zeer stevige wind gewaaid en ook als we naar de ontbijtzaal gaan waait het nog flink. Het belooft wel een zonnige dag te worden en met 22 graden een prima dag om lekker actief te zijn.

We willen vanochtend Lion’s Head (Leeukop) beklimmen en die is 669 meter hoog. Hopelijk waaien we niet van de berg af. Als we de wandeling starten is er nauwelijks wind. We denken dat we dan net in de luwte van de berg zitten maar tot onze grote verrassing ervaren we de gehele ochtend nauwelijks wind en daardoor is her zelfs flink warm om te klimmen. Al snel gaan de pijpen van de broeken af en gaan de overshirts uit. Het is heerlijk weer voor een wandelingetje want zo kun je het eerste stuk wel noemen. Al gauw wordt het echter toch wat uitdagender en neemt de moeilijkheidsgraad exponentieel toe. We moeten gebruik maken van kettingen en ladders. Op een gegeven moment kun je kiezen voor een moeilijke route met een heel traject met kettingen en handgrepen om een bijna verticale wand te bestijgen of een iets makkelijkere omweg. We kiezen voor de veilige route en die is al moeilijk genoeg. Onderweg zien we Kaapstad en omgeving van alle kanten omdat je om de beg heen loopt. Josee heeft zichzelf alwéér flink overtroffen en ze gaat onverschrokken verder.

Als we vlak onder de top zitten wordt het pad smaller met afgrond aan 2 kanten en dan vindt Josee het mooi genoeg geweest. Bert gaat nog door tot de top. Het is nog een pittig stukje. Op de top een 360 graden beeld over de hele omgeving en dat is fantastisch. Ik sta op de top met een klipdassie die me gezelschap houdt. Ik blijf niet te lang boven want Josee zit waarschijnlijk met smart te wachten tot ik af kom dalen. Na een korte drinkpauze gaan we beginnen aan de afdaling en die is niet overal even makkelijk. Tot onze schrik staan we in een keer boven de verticale wand met kettingen en handgrepen. Blijkbaar hebben we een afslag gemist en hebben we onbewust voor de moeilijke route gekozen. Weer terug gaan stijgen is geen optie en dus gaat Josee, hangend aan kettingen en handgrepen, als een volleerd klimmer (in dit geval daler) naar beneden. Respect voor deze prestatie en weer een morele overwinning! De overige ladders en moeilijke passages zijn daarna peanuts en worden fluitend gepasseerd en heelhuids komen we zeer voldaan beneden. Het was een prachtige “wandeling”.

Het is inmiddels duidelijk dat de kabelbaan van de Tafelberg vandaag niet functioneert omdat men verwacht dat de wind vanmiddag weer flink zal toenemen. We zijn dus blij dat we dat al eerder gedaan hebben. Hoogstwaarschijnlijk gaan de excursies naar Robbeneiland vandaag ook niet door. We zijn in ieder geval blij dat wij vandaag het water niet op hoeven.

Signal Hill (het achterwerk van de leeuw) ligt een klein stukje verderop en kan gewoon met de auto bereikt worden. Deze pukkel is iets lager en heeft deze naam gekregen omdat er in het verleden kanonschoten werden gelost om de schepen te waarschuwen, een soort akoestische vuurtoren dus. Het is inmiddels traditie om iedere dag (behalve zondag) om precies 12 uur een schot te lossen om de scheepsklokken te ijken. Tegenwoordig is het alleen nog maar traditie.

Vanaf Signal Hill is het Cape Town stadium (Green Point stadium, vanwege het WK voetbal verbouwd en van 18.000 zitplaatsen uitgebreid naar 68.000) te zien. Dit was zo’n beetje het enigste dat niet zichtbaar was van Lions Head omdat het verscholen ligt achter Signal Hill.

Via de westkant van Kaapstad rijden we via Clifton en het stadion terug naar ons guesthouse om even op te frissen om daarna een stadswandeling te maken. We lopen via downtown naar Bo-Kaap, een (letterlijk) kleurrijke wijk aan de voet van Signal Hill. Dit is een wijk waar voorheen met name afstammelingen van Maleisische slaven woonden. De huizen zijn in allerlei felle kleuren geverfd. Tijdens de apartheid was het verboden om gekleurde kleding te dragen en toen de apartheid was afgeschaft heeft de hele wijk zijn huis in een bonte kleur geschilderd. Deze traditie is gebleven. In de wijk wonen vel moslims en het is ook een nieuwe traditie geworden om na de ramadan het huis een ander kleurtje te geven. Het is in ieder geval een mooie bonte bedoeling.

Na Bo-Kaap en een ijsje lopen we door naar het waterfront. Daar kopen we nog wat souvenirs, drinken een biertje op een (winderig) terras. De wind is in de loop van de middag weer flink toegenomen.

We dineren bij Karibu, een traditioneel Afrikaans restaurant. We eten allebei boboti. We zijn tot de conclusie gekomen dat we dat beide erg lekker vinden. Als voorgerecht kiezen we struisvogel en springbok carpaccio. We sluiten af met koffie/thee met Amarula.

Met de taxi gaan we weer terug naar ons guesthouse voor onze laatste nacht in Kaapstad. Zeker een aanrader.

Morgen naar ons laatste adres: 3 nachtjes in Stellenbosch. Misschien dat we daar wat kunnen relaxen en nog een wijntje gaan drinken.....

Dag 19 Pinguïns, struisvogels en bobbejanen

Zondag 5 november

“Gelukkig” weer op tijd wakker zodat we vroeg aan onze trip over het schiereiland onder Kaapstad kunnen beginnen. Vandaag voor het eerst de eieren bij het ontbijt overgeslagen. In plaats daarvan wat extra fruit. Er is een bewolkte dag voorspeld dus daar hebben we ons op gekleed. Vooralsnog is het echter onbewolkt. Zelfs de Tafelberg is volledig zichtbaar. We doen het rondje met de klok mee en begint min of meer bij Muizenberg. Bij de eerste tussenstop doen we meteen andere kleren aan want er is nog steeds geen wolkje aan de lucht en het wordt al lekker warm. Het zal een dag worden van verbluffende uitzichten. Ik zal ze niet allemaal specifiek benoemen. De 1e stop die wel vermeldenswaardig is is Boulders Beach. Dit strand is wereldberoemd vanwege de aanwezigheid van een grote pinguïn kolonie. We zijn hier al vroeg dus het is nog zeer rustig. Met onze Wild Card gaan we gratis het park in. Al snel zien we de eerste pinguïns en eer zullen er nog zeeeeeeeer vele volgen. Van jong tot oud, liggen, zittend, staand, zwemmend, slapend. Iedereen heeft zo zijn eigen bezigheden. Het is een koddig gezicht! Als wij het park hebben verlaten en een kopje koffie hebben gedronken staat de parkeerplaats inmiddels vol. We waren mooi op tijd.

Via een prachtig uitzicht bij Smitswinkel Bay rijden we verder richting Cape Point en Cape of Good Hope en rijden het Table mountain park binnen. Ook hier hoeven we weer niet te betalen vanwege onze Wild card. We rijden eerst naar Cape Point. Het is nog steeds onbewolkt en warm. Blijkbaar zijn de weersvoorspellingen hier ook niet altijd even accuraat. Bij Cape Point is het flink druk. Er staan hier vele auto's en bussen en allerlei nationaliteiten krioelen hier door elkaar heen. We klimmen helemaal naar boven bij de vuurtoren. De uitzichten zijn alle alle kanten fantastisch mooi. Aan de ene kant de Indische Oceaan en aan de andere kant de Atlantische oceaan. Beide oceanen komen hier samen. We lunchen hier met crackers.

Na Cape Point rijden we naar Cape of Good Hope, oftewel Kaap de Goede Hoop. Hier is het veel rustiger, waarschijnlijk omdat de klim naar boven wat lastiger is. Ook hier zijn de uitzichten fantastisch maar dat zullen we vandaag nog vaak herhalen.

Hoewel er overal voor wordt gewaarschuwd valt het ons op dat we geen baboons (bavianen, bobbejanen) zien. Als we echter richting de uitgang van het park rijden komen we op verschillende plaatsen groepen baboons tegen. Gelukkig zijn ze tegen ons niet agressief. Ze laten zich zelfs gewillig fotograferen.

Nadat we het park verlaten hebben rijden we langs de westkant van het schiereiland weer richting Kaapstad. Onderweg drinken we nog koffie/thee op een struisvogelfarm. Uiteraard is er ook een hele grote winkel met struisvogelproducten. Versierde eieren, plumeaus, leren tassen, leren riemen. Allemaal gemaakt van de struisvogelomderdelen.

Absoluut hoogtepunt is de rit naar Chapmans Peak, een prachtige route langs de oceaan met adembenemende uitzichten. De kosten voor deze tolweg (45 Rand, ongeveer 2,75 euro) is het meer dan waard.

In Houtbaai gaan we even naar het strand maar het is inmiddels stevig beginnen te waaien dus daar rijden we snel weer door. We kopen nog wel een ijsje bij de Caltex. Via de oostkant rijden we weer naar Kaapstad. We komen nu aan de andere kant van de Tafelberg en Lions Head uit met ook een mooi uitzicht op de 12 Apostelen (die hebben ze niet alleen in Australië). Het is nog steeds onbewolkt maar het waait inmiddels zeer hard. We overwegen niet om nog een keer de Tafelberg te bestijgen en dat is maar goed ook: een half uur voor zonsondergang zit de Tafelberg weer in de wolken en de wind is inmiddels stormachtig. Overigens schijnt de wind morgen nóg heviger te zijn. 

We rijden om half zes naar ons volgende hotel in Kaapstad. Oorspronkelijk zouden we 4 nachten in 1 hotel verblijven maar dit hotel is getroffen geweest door een brand. Toen is er overgeboekt maar was het helaas niet mogelijk om 4 nachten in hetzelfde hotel te verblijven en is het dus 2x2 nachten geworden. 

We zitten nu helaas iets verder van de restaurants af. Hoewel het wel op loopafstand is raadt men het ons niet aan om in het donker terug te lopen. We gaan deze keer dus met de auto en schuiven aan in een Vietnamees restaurant. Ook dit is weer een vrij nette tent en het eten is bijzonder smaakvol. Het eten met stokjes blijf echter wel lastig..........

Dag 18 Geduld is een schone zaak....

Zaterdag 4 november

Vandaag belooft een redelijk zonnige dag te worden met 22 graden. Althans, dat is ons beloofd via een briefje dat ‘s avond bij ons bed gelegd wordt met een chocolaatje erbij. Iedere avond wordt zo het weerbericht gedeeld. Als we thuis komen zijn ook de bedlampjes alvast ingeschakeld. Prima service.

Zo zonder safari’s komen we langzaam in een normaal ritme. We zijn nog wel vroeg wakker maar niet overdreven. We zitten voor 8 uur aan het prima ontbijt. Weer veel vers fruit en natuurlijk eieren naar keuze. We hebben deze vakantie maar niet geteld hoeveel eieren we gegeten hebben. 

Na het ontbijt gaan we op het gemak naar het Waterfront. Om half 11 moeten we inschepen voor een bezoek aan Robbeneiland. We zijn ruim op tijd dus we hebben nog tijd om wat te winkelen en een kopje koffie te drinken. Om elf uur vertrekken we met de ferry naar het eiland. Josee is van mening dat het ongeveer een kwartier varen is. Goedgemutst beginnen we aan de boottocht. Achter ons een mooi uitzicht op de Tafelberg die nog gedeeltelijk in de mist zit. Hopelijk wordt hij nog beter zichtbaar. Dan willen we eind van de middag nl. nog naar boven.

Het boottochtje wordt uiteindelijk een flink onstuimige trip. In het begin wordt er nog gelachen als de boot flink scheef gaat en over de hoge golven gaat. Daarna verdwijnt de een na de andere naar het achterdek om de vissen te voeren. Het personeel loopt af en aan met zakjes. Uiteindelijk duurt deze marteling bijna een uur. Een beetje groen komen we aan maar we houden het “droog”.

Op het eiland worden we meteen in bussen geladen om een rondje over het eiland te doen. Een gids vertelt hoe het er aan toe is gegaan ten tijde van de apartheid. Nogal schokkend allemaal. Overigens wonen er ook permanent mensen op het eiland. In totaal ca. 230 personen. De gids woont zelf ook op het eiland.

Na de bustour van 45 minuten gaan we de celblokken in. Aldaar wordt er door een ex-gevangene een zeer persoonlijk verhaal verteld over hoe het er destijds aan toe ging. Daar wordt iedereen wel stil van!
Helaas is er niet veel tijd over om zelf rond te lopen maar dat is waarschijnlijk ook de bedoeling. Om half 3 vertrekken we voor de retourvaart. We zitten op een strategische plek: benedendeks, achterin, met een open raam voor frisse lucht. We komen ook nu weer ongeschonden aan de overkant. In de tussentijd is de bewolking rond de Tafelberg aan het oplossen.

Na terugkomst denken we snel naar de kabelbaan te rijden, maar dat denken er meer. De weg er naar toe is druk en pas na enige tijd vinden we een parkeerplaats. Het ergste moet dan echter nog komen. Er staan gigantische rijen bij de kabelbaan. Er is een rij voor mensen die al kaartjes online hebben gekocht en er is een rij voor mensen zonder ticket. Aangezien wij nog geen kaartje hebben gaan we eerst in de rij voor de kassa. We stappen in de rij vlakbij het punt waarbij aangegeven staat dat het nog ca. 60 minuten gaat duren. Nou ja, dat moet dan maar. De berg is inmiddels helemaal zichtbaar dus we zetten door. 

Als we bij de kassa aankomen zien we tot onze schrik dat als je kaartjes hebt gekocht weer helemaal terug moet om opnieuw achteraan te sluiten, ditmaal in de rij voor mensen die al een ticket hebben. We staan even op het punt om het bijltje erbij neer te gooien maar we zetten toch maar door. Het is inmiddels helemaal helder.

Uiteindelijk stappen we na in totaal 2 uur wachten in de kabelbaan! Het is dan bijna half 7. Voordeel is dat we nu in de gelegenheid zijn om ook boven de zonsondergang mee te maken. De uitzichten van boven zijn geweldig en als de zonsondergang nadert nemen we een strategische plek in vlakbij de retourlift. We maken vele prachtige foto’s! Wel sneu dat net na de zonsondergang nog mensen boven arriveren.

Onze strategie heeft gewerkt. We hoeven maar 10 minuten te wachten om naar beneden te gaan. Al met al was het tóch de moeite waard.

Als we naar beneden gaan wordt het snel donker en hebben we mooi zicht op de verlichte stad én de volle maan. Eind goed al goed.

Als we beneden komen zijn we dusdanig versleten dat we ergens even snel willen eten en dan gauw naar huis. Het wordt een pizzeria vlakbij ons guesthouse. Het smaakt voortreffelijk! Na het eten snel naar huis voor een kopje koffie/thee op de kamer met een chocolaatje en het weerbericht voor morgen: bewolkt en 19 graden. We hebben het vandaag dus bijzonder goed getroffen en het uiterste uit de dag gehaald.

Morgen een toertje met de auto richting o.a. Kaap de goede hoop.

Dag 17 Walvissen?

Vrijdag 3 november

Voordat we vandaag naar Kaapstad rijden gaan we eerst op walvissafari. We zijn op tijd wakker maar dat is geen verrassing meer. Flinke regenbuien en onweer gehoord vannacht maar als we opstaan zien we weer (gedeeltelijk) blauwe lucht en de temperatuur om 7 uur is met 19 graden al erg aangenaam. 

We zijn benieuwd of we straks walvissen te zien krijgen.

Na een heerlijk ontbijt (veel vers fruit) zijn we om 8:30 uur bij New Harbour. We krijgen een korte briefing en dan gaan we aan boord. Normaal zijn er 5 tochten per dag. Wij zitten in de 2e tocht van vandaag maar men weet niet al dat dit de laatste van vandaag zal zijn omdat het weer snel slechter zal worden. De wind zal flink op gaan steken en dan worden de golven te hoog. Als we nog maar 5 minuten onderweg zijn verdwijnt de eerste al van het bovendek naar beneden. Wij focussen ons goed op de horizon. We heb het “Green Barrier Reef” nog in gedachten. Onderweg zien we dolfijnen, zeehondjes en zelfs een pinguïn maar we zijn natuurlijk op zoek naar walvissen. En die zien we snel daarna. In eerste instantie zien we er 1 maar dat blijken er 2 en snel daarna zien we er nog 2. De laatste zijn een moeder en een jong en we volgen hen een poosje. Iedereen krijgt de walvissen goed te zien. Hoewel ze niet springen krijgen we ze van heel dichtbij en duidelijk te zien. Wat een indrukwekkende beesten! Na ze een half uur gevolgd te hebben is duidelijk te zien dat de moeder op haar zij gaat zwemmen en dat ze haar jong gaat voeden. Dat is voor de schipper het teken om het stel verder met rust te laten. Ook met het verslechterende weer voor ogen wordt aan de terugreis begonnen. Onheilspellend, maar prachtige, luchten vormen zich boven de zee. De lucht is af en toe gitzwart maar we houden het gelukkig droog. Op de terugweg krijgen we nog een zakje chips en een blikje drinken. We worden niet misselijk dus we hoeven dit keer de vissen niet te voeren.

Alle walvissen die we gezien hebben zijn overigens zgn. “Southern Right Whales”, een soort die alleen in de zuidelijke wateren te vinden is.

Na deze enerverende toch rijden we naar het centrum van Hermanus voor een kopje koffie. Het is dan weer lekker weer maar wel behoorlijk wat wind. Na de koffie zetten we koers richting Kaapstad. We hoeven maar ongeveer 140 km te rijden dus we hebben alle tijd. We nemen de toeristische route: de Whale Coast route. Deze route gaat voor een groot gedeelte langs de indrukwekkende kust aan de ene kant en aan de andere kant de bergen. Het is een prachtige route, vergelijkbaar met Highway 1 in ZW Amerika en de Great Ocean Road in Australië. We maken onderweg diverse stops om van het uitzicht te genieten.
Als we Kaapstad naderen wordt het steeds drukker.  Uiteindelijk komen we zonder oponthoud bij ons guesthouse aan. Deze ligt in het ZW van de stad en vlakbij de Tafelberg en Lion’s Head, twee karakteristieke heuvels in Kaapstad. De bovenkant van de Tafelberg zit (zoals vaak) vrijwel volledig in de wolken. Hopelijk treffen we nog een keer een helder moment.

Nadat we ons verkleed hebben lopen we helemaal door tot aan het Victoria en Alfred Waterfront, een van de belangrijke trekpleisters van Kaapstad. Het zonnetje is dan weer doorgebroken en we nemen plaats op een terras voor een biertje en een Pina Colada. We lopen een poosje rond en dan beginnen we honger te krijgen. Gelukkig is het hier vergeven van de restaurants. We zoeken een representatief visrestaurant en die zijn er ook meerdere. We kiezen voor de Harbour House, een sjiek uitziend visrestaurant. Er komt net een tafeltje vrij dus na een paar minuten kunnen we aan tafel. Gabriel legt ons uit wat de vers gevangen vis van vandaag is. We kiezen voor de yellowtail. Allemachtig, wat hebben we heerlijk gegeten. Echt een toprestaurant. En toch hoeven we voor ons beiden maar 60 euro af te rekenen. En dat is weer inclusief voorgerecht, hoofdgerecht, fles heerlijke Sauvignon Blanc, koffie/thee en fooi. 

Omdat we geen zin meer hebben om ruim een uur terug te lopen naar ons guesthouse nemen we een taxi terug. Deze brengt ons met een noodgang naar Upper Kloof Street en zet ons voor de guesthouse af.

Gereder km: 150

Dag 16 Terug naar de kust

Donderdag 2 november

Nog even een kleine aanvulling op het verslag van gisteren. Na onze siësta bij het zwembad en op het balkon gaan we eind van de middag naar het verblijf van de meerkatfamilie. Meestal komen ze rond 18 uur terug naar hun verblijf. Helaas zijn ze om half 7 nog niet terug. Om het diner niet mis te lopen moeten we onverrichterzake terugkeren. We zien nog wel een grote kudde koedoes, een aantal zebra’s en twee grote mannetjes koedoes met grote hoorns.

We zijn mooi op tijd voor het diner. Vanavond staat er het volgende op het menu: gazpaccho, vetkoek (gefrituurd deeg, een soort krenteloze oliebol) met 3 verschillende  vullingen (billtong, butternut crème en zalm), keuze tussen chicken en beef ( beide met couscous, aubergine, courgette en spruitjes) en pavlova toe.

We drinken vanavond een Sauvignon Blanc uit de regio. Ook weer erg lekker.

Tijdens het eten begint het te onweren en valt er een stevige bui regen. Iedereen is hier erg blij mee. Het is een druppel op een gloeiende plaat maar beter iets dan niets. Gelukkig blijft de elektriciteit (en Wifi) gewoon functioneren. Als we om 21 uur naar de kamer gaan is het weer droog. We bellen via Wifi met Thijs om hem te feliciteren want er is geen telefoonsignaal. De verbinding is prima. Behalve zijn verjaardag is het vandaag ook Thijs zijn eerste officiële werkdag bij EY. Hij heeft ook zijn lease auto in gebruik mogen nemen. Een leuk verjaardagskadootje.

Vandaag weer vroeg op omdat we nog een poging willen doen om kennis te maken met de meerkat familie...... We zijn om 6 uur bij de residentie maar ze zijn helaas weer/nog niet thuis. Wel weer een grote groep koedoes en springbokken. We hebben nog één kans als we straks het park gaan verlaten. Dan komen we er weer langs. De regen van gisteren is dankbaar geabsorbeerd door de natuur. Waterholes zijn weer gevuld dus hier kunnen de dieren weer een tijdje op teren. De zon schijnt al volop en het belooft vandaag weer een zonnige en warme dag te worden.

Na het ontbijt checken we uit en gaan we op pad. We hebben een mooie route van bijna 400 km voor de boeg. We rijden nog even langs de woonplaats van de stokstaartjes en we hebben dit keer geluk. Ze zijn thuis. Na 3 mislukte pogingen kunnen we ze nu echt bewonderen. We beginnen met foto’s maken op grote afstand en sluipen steeds een stukje dichterbij. Uiteindelijk komen we tot op een meter van hun hol en lopen de stokstaartjes bijna over onze voeten. Ze voelen zich totaal niet bedreigd door ons. Wel zijn ze erg alert op de omgeving maar wij worden genegeerd.

Met deze onverwachte meevaller gaan we verder op pad.  Naast een aantal prachtige koedoemanntjes krijgen we ook nog een prachtige gemsbok te zien. Die hadden we in dit park  nog niet eerder gezien.

Na Oudtshoorn komen we vele struisvogelfarms tegen en rijden we langs plaatsen als Warmbad, Kerkrand, Onvermoeid, Onverdacht, Opsoek, Plathuis en Badshoogte. In Calitzdorp drinken we een kopje koffie en doen we wat boodschappen voor de lunch. Na Calitzdorp gaan we over de Huisrivier Pass met prachtige uitzichten. 

We rijden over de beroemde Route 62, zo’n beetje de Route 66 van Zuid-Afrika. Bij Ronnies Sex shop is het erg druk. Dit is overigens gewoon een restaurant dus de naam dekt niet helemaal de lading. Het heeft daardoor wel een bijzondere aantrekkingskracht. Geniaal marketingplan eigenlijk. Het wordt inmiddels weer steeds groener en de temperaturen draaglijker.

Na heel veel akkerbouw komen uiteindelijk in de wijngebieden. De ene na de andere wijnboerderij komt voorbij. In de Villa Blu guesthouse worden we ontvangen met een kaasplateau en 2 kleine flesjes mousserende wijn. Dat is nog eens leuk aankomen. Helaas zijn alle restaurants die we op het oog hadden volgeboekt. We gaan dus op goed geluk Hermanus in. Eerst nog even het dorp bekijken, met name de kuststrook. De temperatuur is hier beduidend lager, zo’n 22 graden met veel bewolking. De kust is hier erg mooi. Veel rotsen en stranden en mooie wandelpaden langs het water. Het centrum zelf is nogal toeristisch maar dat hadden we wel verwacht, zeker in deze (walvis)periode. We zien in de verte walvissen en op de rotsen klipdassies. Dan komen we op een punt waar heel veel mensen het water in staan te turen. Het blijkt dat er 2 walvissen op nog geen 20 meter van de kust aan het cruisen zijn. Ongelooflijk hoe dicht ze bij de kustlijn zwemmen. Helaas laten ze zich maar beperkt zien. Het lijkt wel of er een onderzeeër langs vaart. 

We eten bij een visrestaurant (rauwe tonijn en tilapia/tong) met toffee nut pie toe. Het is dan bijna negen uur en we zijn toch behoorlijk vermoeid van de reis dus we drinken de koffie/thee op de kamer.

Morgenochtend vertrekken we om 9 uur met een boot de zee op om walvissen te gaan spotten. Hopelijk zien we wat.

Gereden km: 400

Dag 15 Hot, hotter....

Woensdag 1 november

Vanochtend de wekker vroeg gezet om Thijs zo vroeg mogelijk te kunnen feliciteren. We staan om kwart over 5 op maar in Nederland is het dan nog maar kwart over 4. Hopelijk is dat vroeg genoeg voor Thijs.

Om 6 uur vertrekken we op safari met nog een Duits koppel. Markoe is onze ranger. We verwachten hier niet veel dieren te zien maar de omgeving is prachtig. De droogte is hier een enorm probleem. Gisteren heeft het op 20 km afstand 90 mm geregend en hier slechts 5 druppels. De bergen houden alle regenbuien tegen. Het heeft hier al 25 maanden niet serieus geregend en men verwacht dat dit nog 5 jaar zal duren. Dat betekent dat een aantal diersoorten, zoals de waterbuck, uit deze omgeving zullen verdwijnen. Alle rivieren en bijna alle waterholes staan droog. 

We hebben geluk. Op enig moment staan we midden in een groep van 7 giraffes. Die hebben het hier prima omdat de acacia boom goed gedijt in droge omgevingen. Hun wortels kunnen tot 60 meter diep de grond in dus die vinden altijd voldoende water om te overleven.

We zien ook nog diverse antilopesoorten zoals waterbuck, blesbok, springbok en koedoe’s.

Het is een hele bijzondere omgeving. We stoppen ook nog bij een meerkatkolonie maar ze zijn helaas niet thuis. Misschien gaan we morgenochtend vroeg nog even bij hen op bezoek. Misschien zijn ze dan wel thuis.

Tijdens de safari stoppen we voor een kop koffie. We krijgen zelfs amarula aangeboden maar we vinden het daar nog een beetje te vroeg voor.

Na de safari meteen aan een stevig ontbijt: diverse soorten kaas en vleeswaren, druiven, kiwi, aardbeien, nectarines en diverse zoetigheden. Maar natuurlijk ook eieren naar keuze. Markoe heeft verteld dat het vandaag nog warmer zal worden dan gisteren. We zullen de 40 graden dus wederom passeren.

Daarom ploffen we na het ontbijt lekker bij het zwembad neer.

Om 1 u staat Markoe klaar met onze paarden, genaamd Mandan en Marij. We krijgen een cap en worden op de paarden geholpen. Na wat instructies vertrekken we. De paarden lopen heel rustig. We rijden 1 1/2 u over de vlakte en over de bergen. Het is knap zoals de paarden met ons op hun rug naar boven en beneden over grote keien en tussen bosjes door lopen. Onderweg zien we apen en springbokken. Als we langs een bak water lopen mogen de paarden daar uit drinken en krijgen wij een flesje water. Het is warm, maar door de wind is het vol te houden. Josee komt niet geheel zonder kleerscheuren uit de strijd. Het paard van Bert ziet een paadje met veel acacia’s en besluit een ander paadje te nemen. Marij denkt er anders over en dendert dwars door de acacia’s heen. Het hemdje van Josee wordt daarbij aan stukken gereten.....

Na het paardrijden gaan we lunchen, Bert eet sandwiches met kaas, ham en tomaat en Josee kipsalade.

Daarna gaan we bij het zwembad liggen, maar na een half u is het bewolkt en waait het erg hard. Dan maar op ons balkon de blog en foto’s bijwerken.

Foto's (update)

Gelijk nog maar even gebruik gemaakt van de goede Wifi verbinding: er zijn weer flink wat foto's toegevoegd aan het album.

De eerste foto's

Het is dan uiteindelijk gelukt een aantal foto's te publiceren. Uitgerekend in the middle of no where hebben we geen telefoonbereik maar wel prima internetverbinding!

Hierbij de link naar de foto's

Dag 14 Into the Karoo

Dinsdag 31 oktober

Bij het ontbijt zien we een aantal frêle kamermeisjes sjouwen met de koffers van de Nederlandse groep. Ongegeneerd laten sommigen de meisjes sjouwen terwijl ze zelf bijna met lege handen naar de bus gaan. Als we na het ontbijt de auto in gaan laden zien we dat deze helemaal is volgescheten door de ibissen die hier in de bomen zitten. Josee haalt het ergste er met een stokje vanaf en de ruitenwisser met sproeier moet de rest doen. Het is nog niet optimaal maar het moet maar even. 

We stoppen even bij de Bloukrans brug. Dit is de hoogste bungee jump van een brug ter wereld. De hoogte is 216 meter. Hoewel de prijs best meevalt zien we er toch van af. Het kost teveel tijd ;-) We zien er een aantal naar beneden komen en we hebben ook nog een mooi uitzicht op de vallei.

In  Plettenberg gooien we de tank vol. Niet omdat we benzine nodig hebben maar omdat ze dan meteen de ramen wassen. De mannetjes bij de pomp staan al enthousiast te springen als we komen. Uiteindelijk gooit er een de tank vol en zijn er 3 mannetjes bezig om alle ramen weer helemaal schoon te krijgen. Dat doen ze met veel enthousiasme en plezier. We geven ze een mooie fooi. Zij blij, wij blij.

Aan de baai in Plettenberg drinken we een kopje koffie en een smoothie. Het is al heel vroeg heel warm aan het worden. We zien vlakbij een groep dolfijnen patrouilleren evenwijdig aan het strand. Bij Plettenburg staan er gigantische mooie, grote en dure huizen maar een paar honderd meter verder ook heel veel kleine krotjes met golfplaten daken of zelfs zonder. Zuid-Afrika is een land van contrasten.

De route die we rijden is de zgn. tuinenroute. Mooie route met vele mooie uitzichten. Bij Knysna zien we de gevolgen van ernstige bosbranden eerder dit jaar. Grote stukken bos zijn daarbij verloren gegaan. Een triest gezicht.

Bij George gaan we uiteindelijk de N2 af en het binnenland in. Via de Outeniqua pas rijden we richting Oudtshoorn. Het landschap is nu snel aan het veranderen. We zitten nu in de Karoo. Het is een beetje vergelijkbaar met de outback van Australië: warm, rood, droog, stoffig. 

In Oudtshoorn lunchen we bij Smitswinkel. Dit is een winkel, restaurant maar evengoed een museum met o.a. oude auto’s, motoren, miniatuurauto’s, flipperkasten etc.

We eten een heerlijke boboti en vervolgen onze route naar de Madi-Madi Karoo lodge. Buiten is het inmiddels bijna niet meer te harden. Het is zo’n 40 graden. We rennen bijna naar de auto om zo snel mogelijk van de airco te genieten.

In kilometers is het niet meer zo heel ver maar het gaat toch nog een poosje duren voor we er zijn. In de eerste plaats omdat er over een lengte van zo’n 15 km aan de weg wordt gewerkt waarbij er maar een rijstrook is voor twee verkeersstromen. Via borden wordt in het Afrikaans gevraagd om asseblief geduldig te wese voor een wagperiode van 10 minuten. Dit hebben we 2x na elkaar.

Na de afslag Dysseldorp krijgen we ongeveer 10 km gravelroad in een onwerkelijk landschap voor de kiezen. De stenen vliegen ons om de oren. Hopelijk niet al te veel deuken in de huurauto.

Na deze gravelroad staan we dan voor de gate van de Madi-Madi Lodge. Deze is echter gesloten. Via de intercom komt er geen contact tot stand. Gelukkig hebben we hier nog bereik met de telefoon en ik bel met de lodge. Ze zullen de gate open doen. Na een paar minuten is de gate nog steeds gesloten en ik bel nog een keer. Ze gaan het nog een keer proberen. Deze keer lukt het wel. De gate gaat open. Vanaf dit punt moeten we nog een keer 10 km over een onverharde weg rijden naar de lodge. Het is moeilijk voor te stellen dat er straks een lodge zichtbaar wordt in dit steeds desolater worden landschap. Uiteindelijk zijn we dan bij de lodge, een oase in een prachtig landschap.

De rivier staat helemaal droog want het heeft hier al lange tijd niet serieus geregend. De paarden, zebra’s, waterbucks en impala’s lopen in de rivierbedding heen en weer naar de waterhole. Er zijn nu wel wat dreigende luchten dus men hoopt dat daar wat regen uit valt. Uiteindelijk blijft het beperkt tot wat druppels.

We worden zeer vriendelijk ontvangen met een drankje en alle uitleg over ontbijt, lunch en diner en over alle mogelijke activiteiten. Vanavond maar eens kijken wat we morgen gaan doen. Misschien gaan we wel paardrijden :-)

Eerst even een kopje thee op ons balkon en daarna een beetje opfrissen. Het is inmiddels wel lekker afgekoeld. Om 19 uur kunnen we dineren.

We verkeren in Duits gezelschap: een familie van 4 en nog 2 koppels. Soms probeert men wat Engels te spreken maar dat gaat ze niet zo goed af en dus vervallen ze automatisch naar Duits. Dus passen wij ons maar zo goed mogelijk aan. Behalve Engels kunnen we deze vakantie dus ook ons Duits ophalen.

Het eten is voortreffelijk: gebonden groentesoep met eigen gemaakt brood, carpaccio van steenbok, lam of kip-curry als hoofdgerecht en malva met vanillesaus toe. Uiteraard vergezeld met een lekker glaasje Sauvignon Blanc en koffie en thee toe.

Voor morgenochtend 6 uur hebben we de ochtendsafari geboekt en om 13 uur gaan we paardrijden! Hopelijk kunnen we daarna lekker in/bij het zwembad liggen......

Gereden km: 250